«
Cogo » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 394a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/COGO
COGO, Navigii genus, quod
Cogs, Angli dicunt, Galli
Coquets. Matth. Paris
ann. 1218 :
Præparatis Cogonibus, Galeis et aliis navibus onerariis.
Thomas
Walsingham. in Ricardo II. pag. 199 :
Cujus summa se extenderat ad 37. galeias, 8.
Cogones, et nonnullas bargias.
Occurrit infra non semel, pag. 201. 318. 319.
320. 322. ut et apud Vincentium Bellovacens. lib. 31. Speculi Histor. cap. 83. 84. Jacobum
de Vitriaco lib. 3. Hist. Orient. pag. 1136. in Chronico Sclavico incerti auctoris apud
Erpenium Lindenbrogium ann. 1361. apud Martenium tom.
3. Anecdot. col. 288. in Epistola Jacobi Episc. Accon. ad Honorium III. Papam, et col.
296. in altera ejusd. ad eumd. Epist. etc. Vide Jal. Antiquit. Naval.
vol. 2. pag.
242. sqq. et Murat. Antiq. Ital. tom. 2. col. 526.
Coggo, apud Godefridum Monach. in Chron. ann. 1218. Matth. Westmonast. ann. 1066. et
1296. pag. 221. 429. et in Diplomate Waldemari Daniæ Regis ann. 1326. Vide
Coccha,
Cocha et
Chocha suis locis.
Kogge in Hist. Archiepiscop. Bremensium :
Posuerunt magnam navim, vulgariter
dictam Kogge, cum armatis viris.
Vide Pontanum lib. 1. Rerum Francic. cap. 9.
pag. 53.
Gogga. Hist. Hieros. :
50. Naves, quas vulgo Coggas dicunt.
Matth. Paris
ann. 1218 :
600. Naves, et 24. Coggas bene paratas.
Ita etiam Matth.
Westmonast. ann. 1216. pag. 276.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Coca. Memoriale Potestatum Regiens. ad ann. 1218 :
Templarii Milites in quadam
eorum Coca intrantes, fluvium transire volentes, etc.
Pluries occurrit ibi,
semel vero in Statutis Massil. lib. 4. cap. 1.
Cocca, apud Joannem Villaneum lib. 11. cap. 107. lib. 12. cap. 38.
Cocka, apud Caresinum MS. ann. 1379. Petrus De Dusburg in Chronico Prussiæ cap. 1 :
Cujusdam navis dictæ Cocka Teutonice.
Coqua, apud Nangium in Philip. III. Rege Franc. pag. 519. et apud Rymerum tom. 8. pag. 354.
Cocha, in Memoriali Pauli de Paulo apud Joan. Lucium in Hist. Dalmatica pag. 431. 437.
apud Rymer. tom. 4. pag. 702. col. 1. et 2. in
Memoriali Potestatum Regiens. ad ann. 1218. et in Chronico Astensi ad ann.
1322.
Cocho, apud Ricardum de sancto Germano in Chron. ann. 1217.
Cocco, apud Oliverium Scholasticum de Expugnat. Damiatæ :
Quatuor Coccones, super
quos ædificata fuerant propugnacula ad capiendam civitatem.
Et infra :
Coccones propugnaculis et castellulis, viris etiam armati, cum galeis et aliis
navibus sequentibus... immersionem evaserunt.
Utitur etiam non semel Godofridus
Monach. ann. 1218. ut et Matth. Westmonaster. ann. 1066.
Cochetus. Charta Philippi Augusti ann. 1216. pro Comite Bellimontis :
Si vero
contineatur in baco vel in Cocheto merrenum ad dolia facienda, etc. Cochet
et
Coquet, Gallis. Will.
Guiart. ann. 1304 :
Ains refait ses vaissiaus hourder,
Dont il ot là Quoquez et barges,
Et grans nez profondes et larges.
Infra :
Environ les nés n'a batel,
Tant soit bien fermé à loquet,
Petite barge, ne Coquet.
Eodem anno :
Aucuns d'eus haut és mas repuient,
Pour traire et pour lancier à plain.
Chastel et Coquet son ja plain
D'autres gens que de garçonciaus, etc.
Anglis
Cocket, est Schedula a publicanis mercatoribus tradita, qua
significatur mercatorem debitum vectigal solvisse. Vide Stephan. Skinnerum in Etymolog.
Anglico tit. de Vocib. forensib. et infra
Coket
2.
◊ A voce
Gallica
Coque, id est, concha, testa,
deducit Spelmannus, quod ejusmodi navigia concharum formam referant. Certe ab ejusmodi
navium figura, vel usu, currus nostros publicos viminibusque contextos, appellatos admodum
probabile est : vel quod, non ut hodie in longum porrecti, sed rotundi
quodammodo essent : vel certe quia ut Cogones ad transvehendos itinerantes addicti
potissimum essent, ita et currus isti publici. Alia de vocis
Coche origine
commentantur Ludovicus
de la Cerda, in Adversariis cap. 125. n. 12. et Ægidius
Menagius in Orig. Gall. Vide Ihrii
Glossar. Suio-Goth. vocibus
Kogg et
Kugg, tom. 1. col. 1116. et 1172.
Adel.