« »
 
[]« Cursarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 673c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CURSARII
CURSARII, Prædones maris, nostris Corsaires, Piratæ. Leges Alfonsinæ part. 2. tit. 14. leg. 18 :
Mas por razon de furto no deve matar, ni cortar membro ninguno, fueras ende si fuesse ladron conocido, que manifestiamente toviesse caminos, e que robasse otres en la mar, con navios armados, a quien dizen Cursarios, etc.
Tit. 26. leg. 31 :
Cursarios fazen muchas vegadas grandes dannos sobre mar, matando los omes, e prendiendo los, e robando les lo que traen, etc.
Epistola Gregorii PP. apud Matth. Paris anno 1234 :
Cursarii et piratæ nimis impediunt subsidium Terræ Sanctæ.
Utuntur idem Paris ann. 1245. Jacobus a Vitriaco in Hist. Occident. cap. 2. Sanutus lib. 1. part. 5. cap. 2. etc. Ita Græco-barbaris Κουρσάριος, in Gloss. Meursii. Ex quo emendare licet Glossas Βασιλιϰῶν, pag. 5 :
Ισαυροι, οἱ φονεῖς, ἅρπαγες οἱ ϰαὶ οἱ ϰοσιάριοι,
[] legendum enim ϰουρσάριοι. Vide Cursor 3. 9. et Cursus 2.