ECCLESIASTICUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 ecclesiasticus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECCLESIASTICUS1

1. ECCLESIASTICUS, Christianus, et opponitur Gentili, ut est apud S. Hieronymum in Præfat. lib. de Ecclesiast. Scriptoribus.

ECCLESIASTICUM 2. ECCLESIASTICUS © École des chartes.

« 2 ecclesiasticus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECCLESIASTICUS2

2. ECCLESIASTICUS, Clericali et Ecclesiastico ordine donatus, qui Clericus Ecclesiasticus dicitur ad discrimen Acephalorum, apud Isidorum lib. 2. de Ecclesiasticis officiis cap. 3. Quodvultdeus Diaconus in Epist. ad S. Augustinum libro de Hæresib. ejusdem Augustini præposita, Ecclesiasticum vocat Epistolæ perlatorem, quem Augustinus in præcedenti Epistola Subdiaconum indigitaverat. Concilium Vasense can. 3. statuit,

Presbyteros non per quemcumque Ecclesiasticum, sed per Subdiaconum

Chrisma ab Episcopis petere debere. Ita usurpant lex 49. Cod Th. de Decurion. (12, 1.) lex 5. 20. 21. eod. Cod. de Episcop. (16, 2.) Silvester Giraldus in Topogr. Hibern. dist. 3. cap. 26 :

Viri, qui Ecclesiastica gaudent immunitate, et quos viros Ecclesiasticos vocant, quanquam Laici et uxorati, comis quoque prælongis trans humerum diffusis, solum armis renunciantes, in signum protectionis,

f. professionis.

Pontificali impositione, amplas in capite coronas gestant

. Leo Ost. lib. 2. cap. 98 :

Pandulfus Marsorum Episcopus, vir nobilis et Ecclesiasticus, ad hoc Monasterium venit.

Vide eumdem lib. 3. cap. 64.

1. ECCLESIASTICUS 3. ECCLESIASTICUS © École des chartes.

« 3 ecclesiasticus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECCLESIASTICUS3

3. ECCLESIASTICUS, qui in Ecclesia Catholica est, Catholicus. Sanctus Hieronymus Epistola 62. cap. 1 :

Nos nec Ecclesiam scindimus, neque a Patrum Communione dividimur, ab ipsis ut ita dicam, incunabulis Catholico sumus lacte nutriti. Nemo namque magis Ecclesiasticus est, quam qui nunquam hæreticus fuit.

Et lib. 2. in Ruffinum cap. 4 :

Ecclesiastici et Catholici viri.

Adde cap. 8. eumdem in Epist. ad Ctesiphontem adversus Pelagium cap. 1. Epist. 78. in Prologo ad lib. 6. in Esaiam, in cap. 22. 30. ejusdem Esaiæ, in cap. 3. Hieremiæ. Gesta Purgationis Cæciliani :

Adhibete Conclericos et Seniores plebis. Ecclesiasticos Viros, et inquirant diligenter, etc.

Decretum Synodi Sardicensis in Fragm. S. Hilarii pag. 9 :

Vehementer autem admirati sumus, quatenus eum, qui aliter, quam in vero est, audet Evangelium prædicare, quidam qui se Ecclesiasticos esse volunt, facile ad Communionem recipiunt, etc.

Vide præterea Isidorum Hispalensem de Scriptoribus Ecclesiasticis in Aprigio. Mar. Mercatorem pag. 69. et Glossar. med. Græcit. voce Ἐϰϰλησιαστιϰός, col. 365.

« 4 ecclesiasticus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECCLESIASTICUS4

4. ECCLESIASTICUS, Sacræ scripturæ interpres, apud S. Isidorum in Prologo ad lib. Geneseos.

Ecclesiasticus Baculosus, Episcopus, vel Abbas, utens baculo pastorali. Vide Baculosus.

Ecclesiastici Viri, Homines, Liberti, vel liberi, qui ad Ecclesiam pertinebant, eique ita erant addicti, ut ab ea recedere non liceret, in Capitul. Caroli M. lib. 4.

cap. 3. lib. 5. cap. 8. 10. Homines Ecclesiastici seu fiscalini, eodem lib. 5. cap. 210. Distinguntur autem a mancipiis Ecclesiasticis in Concilio Suessionensi II. can. 12. quæ appellabantur Servi Ecclesiastici, vel Ecclesiæ. Vide in voce Servus et Ecclesiastica femina.