Ignis Brigidæ, quem inextinguibilem dicunt, etc. cujusmodi fuit Vestalium. Vide Silvestrum Giraldum lib. 2. Topogr. Hibern. cap. 34. 35. 36. 48.

Ignis Græcus, Confectitius, Feu d'artifice. W. Neubrigensis lib. 4. cap. 19 :

Quodam Ignis genere, quem Græcum dicunt.

Guibertus lib. 7. Hist. Hierosol. cap. 33 :

Græcos, quos ita vocitant, Ignes injicere machinis, etc.

Johannes Iperius in Chronico S. Bertini cap. 23. part. 1. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 549 :

Henricus cum paucis viriliter occurrit, et injecto igne Græco, omnes pene cum suis navibus exussit.

Πὺρ Ρωμαιϰόν, Theophani ; Ignis Romaicus, Paulo Diacon. lib. 21. Hist. Misc. Ejusmodi factitii ignis Callinico Heliopolitano, qui sub Constantino Pogonato floruit, inventionem adscribunt Theophanes, Cedrenus pag. 678. Constantinus de Adm. Imp. cap. 48. Paul. Diacon. lib. 19. Hist. Misc. et Sigebertus ann. 678. quo quidem igne soli diu usi leguntur Græci Orientales, adeo ut illius conficiendi rationem et modum exteris non modo non communicarent, sed iis, si hac de re rogarentur, responderent, id sibi potissimum interdictum ab Magno Constantino, a quo inventum primo esse asserebant aut fingebant, ut est apud Porphyrogenitum loco citato. Licet vero ignis ejusmodi conficiendi modum docere exteros renuerent, confectum tamen sæpe communicabant Principibus fœderatis, navesque eo repletas locabant, quibus hostium classem ii comburerent, ut patet ex Luithprando lib. 5. cap. 4. et Ditmaro lib. 3. pag. 33. Nam in mari potissimum istius ignis usus fuit, unde πῦρ θαλάσσιον dicitur Theophani, πῦρ ὑγρὸν eidem Theophani ann. 1. Leonis Isauri, ann. 2. Michaelis Curopalatæ, Porphyrogenito de Admin. Imp. cap. 48. de Callinico, Anonymo Combefisiano in Porphyrog. num. 30. in Romano Juniore num. 8. et Nicetæ pag. 249. Ignis liquidus, Monacho Florentino de Expugn. Accon. pag. 233. Quo autem pacto Græco igne instruerentur naves, et quomodo eo uterentur Græci tum in navalibus, tum in terrestribus præliis, sat multis diximus in Notis ad Joinvillam pag. 71. His adde Rigordum ann. 1190. pag. 32. Thwroczium in Salomone Rege Hungarorum cap. 50. Petavium Rationarii Temporum lib. 8. part. 1. cap. 1. et quæ notamus ad Cinnamum pag. 480. Glossar. med. Græcit. col. 1275. etc.

Ignis Pelasgus, dicitur Gallice Feus Grijois, in Glossar. Lat. Gall. ann. 1348. ex Cod. reg. 4120. Aliud ex Cod. 7679 : Ignis pellagus, Feu Gréjoays. Vide Ignis Græcus.

Ignis Sacer Hierosolymitanus, quo scilicet olim quotannis Hierosolymis Sabbato Sancto lampades supra Dominicum sepulcrum appensæ sub horam vespertinam divinitus accendebantur. Miraculum, etsi frustra ab aliquot heterodoxis controversum, fulciunt Scriptores, (atque in iis αὐτόπται nonnulli,) scilicet Auctor Gest. Franc. expugn. Hieros. pag. 581. et seqq. Anonymus de Locis Hierosol. num. 1. Bernardus Monachus in Itiner. T. S. cap. 10. Leo Ostiensis lib. 3. cap. 30. Glaber Rodulphus lib. 4. cap. 6. Chronicon Monasterii de Fontanis cap. 4. Willelm. Malmesbur. lib. 4. Hist. Angl. pag. 140. 147. Hugo Flaviniacensis pag. 178. Albericus in Chron. MS. ann. 970. et Chronic. Andrense pag. 465. in quo sacer ignis nuncupatur, quo lampades accenduntur. In Kalendario Maronitarum, apud Allatium in Symmictis pag. 301 :

Sabbat. ignis jejunii,

Sabbatum sanctum, quo ignis vel splendor divinus apparere solebat supra sepulcrum domini in templo Jerosolymitano, interpretatur Gabriel Sionita. Sed et scribit Wilhelmus Dugdalus in Antiquitat. Warwicensis Provinciæ, in Eccles. Warwicensi inter reliquias olim asservatum

oleum, in quo venit ignis in vigilia Paschæ de cœlo

. Adde alia suggerentes Leonem Allatium lib. 1. de Opinationibus Græcorum n. 30. Richardum de Insula S. Irenes pag. 157. Christophorum Angelum de hodierno Græcorum statu cap. 42.

Novus Ignis, Qui in Ecclesia Sabbato sancto Paschæ, extincto veteri, accendi solet. Leo IV. PP. de Cura pastorali :

In Sabbato Paschæ extincto veteri novus Ignis benedicatur, et per populum dividatur.

Ordo Romanus :

Cereo benedicto, illico illuminentur ab eodem in duobus candelabris alii duo cerei staturam hominis habentes, et de ipso novo et benedicto Igne accendant in omni domo, quia omnis ignis anterior, qui tunc ardebat, extingui debet.

Nam, ut ait Alcuinus, in Romana Ecclesia extinguitur totus ignis in sexta Feria. Honorius Augustod. lib. 3. cap. 94 :

In Romana Ecclesia hora sexta, et in nona reaccenditur.

Adde Rupertum lib. 5. de Divin. Offic. cap. 28. Vide Cereus Paschalis.

Ignis Paschalis. Zacharias PP. in Epist. 12. ad Bonifacium Archiepiscop. Moguntinum :

De Igne autem Paschali, quod inquisisti, a priscis sanctis Patribus, ex quo per Dei et Domini nostri Jesu Christi gratiam, et pretioso sanguine ejus dedicata est, quinta Feria Paschæ, dum sacrum Chrisma consecratur, tres lampades magnæ capacitatis, ex diversis candelis Ecclesiæ oleo collecto, in secretiori Ecclesiæ loco, ad figuram interioris Tabernaculi insistentes indeficienter, cum multa diligentia inspectæ ardebunt, ita ut oleum ipsum sufficere possit usque ad tertium diem : de quibus candelis, Sabbato sancto, pro sacri Fontis baptismate sumptus ignis per Sacerdotem renovabitur.

Vita S. Kierani Episc. Sagiriensis num. 24 :

Sanctus senex statuit ut in suo Monasterio ignis Paschalis consecratus per annum non extingueretur.

Vide Serrarium lib. 3. Rerum Moguntinar. pag. 474. Idem

Ignis Lapideus dicitur apud Bernardum Mon. in Consuetudin. Cluniac. MSS. cap. 69. quod inscribitur de Igne Lapideo : ubi nominis rationem explicat his verbis :

Lapis pretiosus, de quo Ignis est producendus, sub custodia jam dicti Apocrisiarii servatur, etc.

Ignis Sacer, Qui et Morbus B. Mariæ dicitur, in Charta ann. 1248. ex Necrol. eccl. Paris. MS. :

Cum ecclesia nostra in parte anteriori quæ ægri et morbo, qui Beatæ Mariæ nuncupatur vulgariter, laborantes ac angustias alias patientes reponi consueverint, etc.

Alia ejusd. ann. ibid. :

Cum... statuerimus sex lampades ardentes singulis noctibus perpetuo in ecclesia Parisiensi, ubi infirmi qui morbo, qui Ignis sacer vocatur, in ecclesia laborantes consueverunt reponi, etc.

Vide Miracula S. Ludov. episc. Tolos. tom. 3. Aug. pag. 820. col. 1. et Murator. Antiq. Ital. med. ævi tom. 1. col. 911.

Ignis Divinus, Ignis sacer. Chronicon Andrense tom. 9. Spicileg. Acher. pag. 411 :

Eodem anno (1129.) plaga Ignis Divini Carnotum, Parisius, Suessionem... et alia multa loca mirabiliter pervadit, sed mirabilius per S. Dei Genitricem Mariam extinguitur. Juvenes etenim, senes cum junioribus, virgines etiam teneræ in pedibus, in manibus, in mamillis, et quod gravius est in genis exuruntur et celeriter extinguntur.

Ignis Silvester, Ignis sacer, ἐρεσυπέλας, nostris, Feu sauvage. Rogerius Episcop. Abellinensis in Historia Translat. S. Modestini et sociorum cap. 2. n. 9 :

Brachii nimia laborans infirmitate, quæ vulgo Ignis Silvester dicitur.

Ademarus Cabanensis in Abbatibus S. Martialis Lemovicens. pag. 272 :

Hujus Principatu plaga Ignis super corpora Aquitanorum desæviit, et mortui sunt plus 40. millia hominum ab eadem pestilentia.

Vide Agobardum in Epist. ad Bartholomæum, et supra vocem Ardentes.

Ignis Gehennæ, Eadem notione, in Vita S. Eleutherii Episc. Tornac. n. 19.

Ignis Inferni dictus, qui vulgo Sacer, seu Erpeta. Herimannus de Restaurat. S. Martini Tornacensis cap. 6 :

Eodem tempore illa ignea pestilentia divino judicio nimis ipsam provinciam oppresserat, qua plurimorum pedes invisibili igne, qui Ignis Inferni vocabatur, publice comburi videbantur.

Ignis Infernalis, Eadem notione. Instrumentum MS. ann. 1482 :

Alius in posteriori parte morbo illo horribili qui dicitur Ignis infernalis comburebatur... Quisquis contagio infirmitatis illius quæ dicitur Ignis infernalis fuerit contaminatus, cerei ceram superfluentem in aqua distillet, et lesura ignis aqua aspergatur, cito extinguitur.

Chron. Mellicens. pag. 90 :

Nam tibia cum pede protinus conjuncta nigredine quadam intumescens, nullo medicorum potuit cataplasmate sedari, quin Igni quem Infernalem vocant, tumori admixto intolerabiliter cruciaretur.

Ignis Persicus, Eodem significatu. Acta S. Dympnæ Virg. et Mart. tom. 3. Maii pag. 488 :

Est morbus hic tabificus, sub extenta livente cute carnem ab ossibus separans et consumens, et mora temporis augmenta doloris capiens et ardoris, per singula momenta cogit miseros mori, sed desiderantibus mortem non advenit, donec depastis artubus ignis ille sacer et pestifer invadat membra vitalia... Habet ignis ille apud archiatros plura nomina ; dicitur quippe Ignis sacer, Ignis Persicus et Ignis Infernalis, et est qui Ester dicitur Græco eloquio.

Ignis Judicialis, Morbi teterrimi genus, quod sic describunt Miracula S. Corn. tom. 4. Sept. pag. 774. col. 2 :

Quodam tempore plaga Ignis judicialis, Dei, ut credo, justo judicio contigit in provincia nostra, ita ut multi, membris amissis, alios, ne talia paterentur, formidare facerent. Hic quippe vastator Ignis putridas carnes, et ad omnium nauseam fœtentes, etiam cum ossibus paulatim consumit, et non humana, sed divina medicina compescitur.

Vide Ignis Infernalis.

Ignis Subcutaneus, sic leg. pro igneus, in Chronico Gaufredi Vosiensis parte 1. cap. 27. idem qui sacer. Subtercutaneus morbus, apud Aurel. Victor. in Epit. in Adriano.

Ignis B. Mariæ, Morbi genus, qui sub Johanne Franc. Rege desæviit. Regestum Chartophylacii Regii num. 81. sign. 13 :

Dictus Persil habebat Ignem Beatæ Mariæ in lingua sua et gutture suo .... ex igne prædicto expiravit.

Ignis S. Ambrosii. Caffari Annales Genuens. lib. 1. apud Murator. tom. 6. col. 255 :

Clavarii, Scribani, Cancellarius pro utilitate reipublicæ in hoc consulatu primitus ordinati fuerunt : et Ignis S. Ambrosii in hoc consulatu fuit anno Domini mcxxii.

Ignis Volatilis, Haud scio an idem qui nostris Feu volage, Impetigo, lichen, Gall. Dartre. Vita B. Humilianæ tom. 4. Maii pag. 397 :

Sicut cum recessisti a me, nunquam ilii et lateris dolorem sensi.... Infirmitas illa vulgo Papici vocabatur, alio item vocabulo Ignis volatilis, alio modo Gutta salsa nominatur.

Ignis Agrestis. Vide in Ampullæ.

Ignis Pennatius, Materia ignita tormentis et machinis bellicis in castella et hostes immissa. Vide Pennatius ignis.

Ignis Silvaticus. Simeon Dunelmensis, Florentius Wigorniensis, et alii anno 1048 :

Ignis æreus, vulgo dictus Silvaticus... villas et segetes multas ustulavit.

Ignis Fricatus, Pagana superstitio. Vide Nodfyr, et Nedfri.

Ignis, pro Incendium. Regimina Paduæ ad ann. 1291. apud Murator. tom. 8. col. 426 :

Hoc anno fuit Ignis ad pontem Corbum, et fuerunt extimata bona, et soluta datia mensis Madii.

Ignis, Jus cognoscendi de incendio. Charta Henrici I. Regis Angliæ ex Histor. MS. Monast. Beccens. pag. 36 :

Habeant in tota parochia Becci omnes regias libertates, murdrum, mortem hominis, plagam mehaim, sanguinem, aquam et Ignem.

Ignis, Dies. Martyrologium Wandalberti tom. 5. Spicileg. Acher. pag. 346 :

.... Hæc fulget tricenis Ignibus unda ;

Hunc hyemis verisque tenent confinia mensem.

Ignis Incensio. Jacobus I. Rex Aragon. in Foris Oscæ ann. 1247. fol. 12. ubi de Testibus :

Tamen si postea venerit (is, contra quem testes adducuntur,) et poterit probare, quod legitima causa fuit impeditus, quod non potuit venire ad diem prædictam, quia non potuit aquam transire, etc. non habeatur pro victo, sed detur sibi dies altera ad recipiendos testes, et tunc vocatio adversarii, et incensio Ignis non habeat locum.

Ignis Judicium purgationibus vulgaribus accensetur : quo scilicet, manu in ignem immissa, innocentiam suam quis tueri tenebatur. Lex Ripuar. tit. 30. § 1 :

Quod si servus in Ignem manum miserit, et læsam tulerit, dominus ejus, sicut Lex continet, de furto servi culpabilis judicetur.

Tit. 31. § 5 :

Quod si in provincia Ripuaria juratores invenire non poterit, ad Ignem, seu ad sortem se excusare studeat.

Hugo Flaviniac. in Chron. pag. 244 :

Firmantiam autem hanc ita fuisse oblatam affirmare voluerunt, ut judicatum fuisset etiam per Ignis aut aquæ judicium.

Charta Balduini Comitis Flandriæ pro Gerardimontensibus, apud Miræum in Diplomat. Belgic. pag. 352 :

Nemo cogatur inire duellum, vel subire Judicium Ignis et aquæ.

Ita perinde Judicium Ignis et aquæ, in Diplomate Henrici III. Regis Angl. quod descripsit Seldenus ad Eadmerum, ut et Spelmannus in Gloss. Ignitum Judicium, in veteri Charta. Igneum Judicium, in Tabulario S. Albini Andegav. :

Probationem per Igneum Judicium obtulit.

Sed vereor, ne hæc postrema ad purgationem per ferrum candens pertineant, cum istiusmodi ignis judicii alibi vix mentio habeatur. Vide Ferrum Candens. Matth. Westmon. ann. 1250 :

Prohibitum est Judicium, quod fieri consuevit per Ignem et per aquam.

Pro examinatione Ignis et aquæ, pecuniam extorquere Sacerdotes vetantur in Appendice ad Concilium Lateranense III. parte 2. can. 3. 11. Vide Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 912. seqq.