« »
 
MORTALIA 1, MORTALIA 2.
[]« 1 mortalia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 523c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MORTALIA1
1. MORTALIA. S. Augustin. Enarrat. in Psalm. 78 :
Morticinia (θνησιμαῖα) dicuntur mortuorum, Mortalia vero vivorum corporum nomen est.
Eadem habet Beda lib. de Orthogr. Vide eumdem S. Augustinum in Psalm. 8.
P. Carpentier, 1766.
Nostris Mortailles, Exequiæ, funebria justa, vulgo Funérailles. Lit. remiss. ann. 1414. in Reg. 168. Chartoph. reg. ch. 83 :
Comme le suppliant venoit des Mortailles ou obseques de la mere, etc.
Occurrit præterea in Stat. ann. 1399. tom. 8. Ordinat. reg. Franc. pag. 388. art. 17. Mortable vero, pro Mortel, mortiferus, in Lit. remiss. ann. 1395. ex Reg. 148. ch. 23 :
Depuis fu envoyez un barbier pour visiter et cirurgier Jehan Langlois, lequel dist et raporta en vérité que la plaie estoit curable et non Mortable.
Vide infra Mortuarium 3.
[]« 2 mortalia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 523c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MORTALIA2
2. MORTALIA. Idem quod Mortua manus, quasi mortua tallia, vel mortui tallia, quod scilicet post mortem alicujus exigitur. Mortaille, in Consuet. Arvernensi cap. 17. art. 14. cap. 21. art. 12. 14. cap. 22. art. 16. in Burbonensi art. 207. et in veteri Consuet. Bituricensi tit. 1. art. 1. Unde eidem servituti obnoxii, Mortaillables dicuntur in Consuetud. Marchensi cap. 17. art. 125. 126. 127. etc. ubi ejusmodi servi, a servis consuetudinariis (Coustumiers) distinguntur. Charta ann. 1269. in Tabular. Virzion. :
Hominem Stephani de Melluno Militis et Marquisiæ matris suæ de capite et corpore talhabilem et explectabilem et de Mortalia ad voluntatem eorum.
Privilegia S. Palladii ex Cod. MS. Coislin. num. 522. pag. 1 :
Quietamus ab omnimodo jugo servitutis, servicii, talliæ, Mortaliæ, etc.
Charta Roberti Comitis Arvernensis ann. 1276 :
Illam autem servitutem quæ vocatur Mortalia, sive Manus mortua, quam in aliquibus hominum meorum de Comitatu meo de Arvernia percipere consuevi, hominibus meis... remitto in perpetuum.
Charta Ebonis domini Castri Meliandi de Immunitatibus dicti Castri :
Concessi etiam quod dicti homines ad mei dominium pertinentes, et eorum hæredes, a manu mortua, quæ vulgariter Mortalia appellatur, liberi sint et immunes ; sed cum decesserit quislibet illorum, qui commode poterit, ad plus 5. sol. mihi et hæredibus meis dabit in recognitione dominii.
Compotus Baillivorum Franciæ ann. 1306 :
De Mortalia uxoris Thibaudi Burgundi deducto jure Præpositi.
Vide Thomasserium de Consuet. localib. Bituricensib. lib. 1. cap. 6. 64.