PASTUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

PASTUS, Convivium, refectio ; nostris Past. Concilium Nannetense can. 15 :

Pastos autem et comessationes quas divina autoritas vetat, etc.

Riculfus Suess. Episc. in cap. 20. Constitut. :

Per singulas decanias presbyteri simul conveniant, non Pastis vel potationibus vacent.

Tabularium Brivatense Ch. 160 :

Ut per singulos annos ad annuale meum in meam commemorationem Pastum optimum persolvant Canonicis S. Juliani.

Charta Gilberti Episcopi Parisiensis :

Omnesque qui pro investitura illa pecuniam, Pastum vel aliquid ullo tempore promittent, darent vel acciperent, sub perpetuo anathemate poneremus.

Concordare in Pastum, in Actis S. Francisci de Paula tom. 1. Aprilis pag. 169. de solvendo in singulos pastus convenire. Hinc Pastoier, pastum dare, convivio excipere. Caton en Roman :

Quant dois avoec gens Pastoier,

Si dois ta langue castoier

Qu'elle soit de parler courtoise.

P. Carpentier, 1766.

◊ Paast, in Charta ann. 1509. ex Chartul. 13. Corb. sign. Habacuc :

La somme de dix-sept livres Tournois, avec chascun an deux Paast à ceulx qui seront envoyez pour visiter ledit lieu d'Ansacq.

A voce Pastus, nostri Apasteller dixerunt, pro Pastum ministrare. Chartul. Corb. sign. Ezechiel ad ann. 1419. fol. 70. v°. :

Sera tenus ledit fermier de Apasteller les poissons et trouver la pasture à ses couls et frais, et warder lesdiz poissons et fosses bien et souffisamment.

Appasteler vero vulgari popularique sensu, pro Jugulare, Couper la gorge, usurpatur in Lit. remiss. ann. 1389. ex Reg. 136. Chartoph. reg. ch. 188 :

Se tu me approches, je te Appasteleray de ceste cy ; et trait un grant coustel, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Pastus, Cibaria, annona, Gall. Vivres. Elmham. in Vita Henrici V. Reg. Angl. edit. Hearnii cap. 32. pag. 78 :

Omnia victualia ab eadem villa, et ejus custodibus, secludere, et ipsos in eorum, secundum ejus beneplacitum, reddicionem fame coercere satagit et anelat.... Sicque Pastus defectum pacientes, comes Dorcestriæ.... et populus sibi commissus, egere cœperunt.

Pastus sumitur eadem notione, qua Procuratio, convivium, cœnaticum, etc. de quibus vocabulis, suis locis agimus, seu pro eo jure, quo vassalli et tenentes Principem ac Dominum statis ac definitis vicibus, vel diebus, vel etiam quoties per vassallorum prædia iter agebat, convivio tenebantur excipere : quod quidem jus in præstationes pecuniarias sæpenumero commutatum legitur. Ac Pastus quidem qui Principes spectabat, mentio est in capitulis post Concilium Romanum ann. 904. cap. 8 :

Ut Pastus Imperatoris ab Episcopis et Comitibus secundum antiquam consuetudinem solvatur.

Et in Charta Wiglafi Regis Merciorum in Monastico Anglic. tom. 1. pag. 123 :

Hoc modo per ævum liberabo a Pastu Regis et Principum, etc.

Concilium Trosleianum ann. 909. cap. 6. initio :

Exactiones census ab ipsis Sacerdotibus sibi exquirunt, et xeniis ac Pastis, vel paraveredis, vel caballorum saginationibus Presbyteros affligunt.

Charta Galonis Episcopi Paris. ann. 1107 :

Sciendum vero est, quod illo die prædictus Pastus redditur, scilicet ex 6. porcis vivis et sanæ carnis, ex 2. modiis vini, et dimidio sextario, etc.

Præceptum Theodorici Calensis apud Eccardum in Famil. Habsburgo-Austr. col. 113 :

Non Archidiaconus, non ecclesiæ judices, nec censum mittere, neque Pastum, neque honorem in rebus monasterii accipere audeat.

Charta ann. 1244. in Tabular. Compend. :

Major autem Pastum quem dicebat se habere, etc. Pastus consuetudinarii,

in Tabul. S. Cyrici Nivern. num. 80. Pastus hac notione passim meminerunt veteres Chartæ apud Miræum in Donat. Belgic. lib. 1. cap. 38. Hemeræum in Augusta Viromand. pag. 96. 121. 177. in Regesto pag. 33. 37. 53. 55. Sammarthanos in Episcopis Tolosanis pag. 680. in Monastico Anglic. tom. 1. pag. 100. 236. apud Rouillardum in Meleduno pag. 415. 416. et in Lehuno pag. 57. Jacob. Petitum post Pœnitentiale Theodori pag. 669. 670. etc. Adde Leges Longob. lib. 3. tit. 12. § 1. Carol. M. 121. Vide Paratæ et Procuratio.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Pastus Nuptialis, Jus quod a recens nuptis parocho debetur. Bulla Clementis PP. V. ann. 1309. apud Lobinel. tom. 2. Hist. Britan. pag. 461 :

Nec non et super Pastu nuptiali parochianis ipsis a nubentibus seu nuptis debito ex consuetudine simili.

Vide Missus 1.

Pastus Caballi, Qui debebatur missis Dominicis, et a quo immunes erant prædiorum Ecclesiasticorum coloni. Capitul. Caroli C. tit. 32. cap. 2 :

De manso .... ad Ecclesiam dato nullus census, neque caballi Pastus a senioribus de Presbyteris requiratur.

Eadem habentur in Concilio apud S. Macram can. 6. Adde Hincmarum Rem. in Capitulis ad Archidiaconos datis cap. 6.

Caballorum saginationibus Presbyteros affligere

, in Concilio Trosleiano ann. 909. can. 6. Tabular. Rothon. :

Gleumonoc dat S. Salvatori Rothonensi Botdearec et Randobrocar cum massis... sine censu, sine tributo et sine Pastu caballis.

Pastus Canum venaticorum. Vetus Charta apud Augustinum du Pas in Stemmat. Armoric. 823 :

Duos nihilominus Pastus, quos ex consuetudine habebant in Obedientia Chameriaci, unum mihi, alterum canibus meis, unoquoque anno solvendos, etc.

Regestum Castri Lidi in Andibus fol. 27 :

Comes habet etiam in terra de Corcillon hostem, custodiam, talliatam, et in molendino de Sarrevel Pastum canibus semel in anno.

Vide Bren.

Pastio, Idem quod Pastus, in Charta Caroli Calvi pro Ebroino Episcopo Pictav. apud Beslium :

Aut cœnaticum, aut Pastionem, aut laudaticum, etc.

Pastellus, Pastillus, diminutivum a Pastus. Joan. de Janua : Pastillus, parvus pastus. Concilium Romanum II. sub Gregorio I. PP. et lib. 4. Epist. 44 :

Antiquam Patrum regulam sequens, nihil unquam de ordinationibus accipiendum esse constituo, neque ex datione pallii, neque ex traditione chartarum, neque ex ea quam nova per ambitionem simulatio invenit appellatione Pastelli.

Hincmarus in Capitulis ad Presbyteros parochiæ suæ cap. 15 :

Non quasi ad prandium ibi ad tabulam resideant, et per tales inconvenientes Pastellos se invicem gravent.

Vide Pastillus.

Pastillaticum et Pastellaticum, Jus Pastus, seu Pastelli. Joan. Diaconus lib. 2. de Vita S. Gregorii M. cap. 5 :

Omnes consuetudines quas contra priscam traditionem Apostolicam noviter pullulasse cognoverat, videlicet de contegendo Dalmaticis Apostolico feretro, de Pastillatico pro pallio, vel consecratione Pontificum,.... segregavit.

Et lib. 3. cap. 5 :

Cum vero quosdam cognosceret, ad evitanda simoniacæ hæresis crimina, pestiferæ negotiationis munera Pastellaticum callide vocitare ac hujusmodi mutato nomine suæ cupiditatis avaritiam velle contegere, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Rectius Macer in Hierolex. Pastellum interpretatur Sigillum sive ejus impressionem in pasta cerea, quomodo in Brevibus Apostolicis, aliisque privilegiis fieri solet : hinc Pastillaticum et Pastellaticum, si eidem fides, specioso nomine dicebatur quidquid pro ejus sigilli impressione exigebant ; quam simoniacam labem penitus sustulisse Gregorium M. refert Joannes Diaconus locis supra laudatis. Nec ab eo dissentit Christianus tom. 1. Rer. Mogunt. pag. 307.

P. Carpentier, 1766.

Pastus, Præstatio, forte quod in cibariis, quæ iis fiebat qui ripaticum exigebant a navibus ad portum appulsis. Charta ann. 851. apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 952 :

Asserebant quod Benedictus episcopus eis multas violentias injuste facit, eo quod eis ripaticum et palificturam et Pastum ad riparios per vim accipiat..... Ad hæc respondebat præfatus episcopus, quod quotienscumque quislibet negotiator cum suis navibus in portum ipsum aplicat, omnia hæc, scilicet ripaticum, palificturam et Pastum ad riparios dare debeat ad partem ecclesiæ.

Ibid. col. 953 :

Ripaticum et palificturam dabant et riparios Pascebant, juxta istud pactum.

P. Carpentier, 1766.

Pastus, Jus pascendi pecora in pascuis. Charta Beatr. comit. Bigor. pro monast. de Scala Dei ann. 1160. in Reg. 148. Chartoph. reg. ch. 51 :

Donavi Pastum in æstivis..... centum vaccis cum vicibus suis,.... similiter et Pastus consulares gregibus et armentis de Scala Dei.

Pastus, Pastio, vel Pascuum, Pastis. Chronicon Fontanellense cap. 3 :

Wandonis equum qui ibi in Pasto constitutum ceperit, extemplo assumpsit.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1138. ex Tabul. capit. Carnot. :

Concesserunt in perpetuum absque omni penitus calumpnia deinceps et reclamatione omnes penitus Pastus de majoria Vouarum.

P. Carpentier, 1766.

Pastus Silvasticus, Glandatio, jus pascendi porcos in silva. Charta Willel. Bellim. in Reg. forest. comitat. Alenc. fol. 11. v°. ex Cam. Comput. Paris. :

Per omnia mea nemora silvasticum Pastum accipientes, et a nemine requiratur pasnagium.

Vide Pastio.

P. Carpentier, 1766.

Pastus Columbarum et camelorum apud Avicennam, quid sit, ignoro : arbitratur tamen Judæus esse Salviam ; quod non credo. Glossar. medic. Ms. Simon. Januens. ex Cod. reg. 6959.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Pastus, haud satis mihi nota significatione, in Libertat. Pontis-Ursonis tom. 4. Ordinat. Reg. Franc. pag. 640 :

Molendinus tenet in angulis, dimidium boessellum et Pastum ;

nisi idem sit quod Pugillata, quantum pugillo seu manu, vulgariter Pate, continetur, Gall. Poignée.