« »
 
[]« Pendis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 256a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PENDIS
PENDIS, Rusticum ædificium majori appensum, Appentis. Testamentum Adelaidis Vicecomit. Narbon. ann. 989. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 102 :
Sunt mansi iiii. cum curtes et Pendis i. ad ipsa ecclesia, cum torculari, cum hortis, quantum ibidem habeo.
Vide Appendaria, et Penticium.