« »
 
[]« Prindere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 504c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRINDERE
PRINDERE, pro Prehendere, Capere, unde nostri Prendre. Decretio Childeberti Regis § 9 :
Si quis centenarium aut quemlibet judicem noluerit super malefactorem ad Prindendum adjuvare, sol. 40. omnino condemnetur.
Pactum pro tenore pacis, etc. § 6 :
Si servus minus tremisso involaverit, et mala sorte Priserit, etc.
Adde § 8. et Decretionem Chlotarii § 7. Notitiæ veteres Bignonii cap. 33 :
Quod ego terram suam.... per fortiam nunquam Prisi aut pervasi.
Edictum Rotharis Regis Longob. tit. 101. § 16. 269. :
Et judex...... eum Priserit, teneat eum, etc.
Adde tit. 105. § 19. et 347. Capitul. 3. ann. 813. cap. 45. Vide Interprendere et Porprendere.
Præsura, pro Prisura, Apprehensio, captio. Leges Luithprandi Regis Longob. tit. 29. § 2. 44. (5, 15.) de servo fugace :
Et habeat pro Præsura de ipso servo per caput sol. 2.
Infra § 3 :
Nulla sit ei culpa qui eum præsit, aut qui inquisivit.
Ubi Lex Longobard. lib. 1. tit. 25. § 13. habet præhensuram. Vide Prisæ.