« »
 
[]« 1 redimere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 071b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDIMERE1
1. REDIMERE, In suas partes allicere, pretio dato corrumpere. Auctor præfationis in libellum precum Marcellini et Faustini :
Damasus tantum sibi conscius scelerum, non mediocri timore concussus, Redemit omne palatium, ne facta sua Principi panderentur.
Ciceroni
Redimere sibi amicos
, idem est quod Muneribus amicos sibi comparare. Vide Redemptus testis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redimere Corium, Componere de flagello, seu ut loquitur Tullius, Redimere pretio virgarum metum. Vide in Corium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redimere Manum, De manu pro delicto amputanda componere, in Capitulari 5. ann. 803. cap. 13. et lib. 4. Capitul. cap. 23. Titulus 55. Legis Salicæ est de manu ab æneo Redimenda, hoc est, de compositione, quam facere debebat is, qui tenebatur se purgare manum in æneum aqua ferventi plenum immittendo. Vide Aquæ ferventis judicium in Aqua et Redemptio 3. et mox Redimere vitam.
Redimere Se, tenebantur adscriptitii glebæ, si vel matrimonia contrahere, vel alio migrare vellent, data scilicet dominis suis certa quantitate pecuniæ. Consuetudines Catalaniæ inter Dominos et Vassallos MSS. cap. 36 :
In quadam parte Catalaniæ homines solidi, qui non sunt Milites, sunt sic astricti dominis suis, quod filii eorum sunt homines dominorum suorum, sic quod non possint contrahere matrimonia, nec de mansis recedere : quod si fecerint, oportet quod Redimant se, et si contrahant matrimonia, domini ipsorum rusticorum habent quasi partem laudimii de sponsalitio.
Curia Generalis Barcinon. sub Petro II. Rege Arag. MS. cap. 23 :
In terris sive locis, ubi homines Redimi consueverunt, non transferant domicilia sua ad loca nostra, nisi se Redemerint, et non possint tenere honores nec possessiones ; sed eas alienent personis non prohibitis, vel deferant propriis dominis, instrumentis ipsorum bonorum eis restitutis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redimere Tempus, Tergiversari. Synodus Aurel. ann. circiter 1017. tom. 2. Spicil. Acher. pag. 674 :
Tunc Arefastus videns quod Redimerent tempus, et sermonum clypeo festinarent obnubilare suæ fidei errorem, etc. Redimere tempus,
Coloss. 4. 5. est eo bene uti, illud in rebus utilibus ponendo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redimere Triduanam, De tridui jejunio componere, in Decretali precum ann. 779. lib. 5. Capitul. 207. Vide Biduana.
Redimere Vitam, vel manum. Speculum Saxonicum lib. 1. art. 65. § 2 :
In judicio condemnatus, si vitam aut manum Redimat, sine jure et infamis erit.
Germ. Ledegen. Vide Reatuum redemptio.