« »
 
[]« 1 retinentia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 161a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RETINENTIA1
1. RETINENTIA, Gall. Retenue. Esse de [] alicujus Retinentia, dicitur, qui alicujus obsequio addictus est, familiaris, domesticus. Statuta secunda Roberti I. Regis Scotiæ cap. 34. § 2 :
Nec aliquis gerens robas domini, nec aliquis de consilio suo, vel Retinentia sua, etc.
Chronicon Anglic. Thomæ Otterbourne pag. 203 :
Occurrerunt sibi plures domini et valentes cum suis Retinentiis, nullis tamen animo nocendi Duci Lancastriæ.
Et infra :
Confestim venerunt plurimi de familia patris sui et sua propria Retinentia.
Vide Retentio et Retenementum.
P. Carpentier, 1766.
Quæ ad victum et vestitum necessaria sunt, ab aliquo recipere, Gall. :
Etre entretenu par quelqu'un.
Vide infra Retinere 2.