« 2 scandalium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 333a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCANDALIUM2
2. SCANDALIUM, Scandaglium, ab Ital. Scandaglio, Ponderis seu trutinæ species,
Gallice Peson, balance. Statuta Saluciar. Collat. 4. cap. 122 :
Qui vendiderit ad quartam mancam seu ad tesiam, vel stateram sive balancias, seu ad Scandalium vel aliud pondus injustum, solvat bannum.Statuta Perus. fol. 56 :
Si quis mensuraverit ad mensuram, vel pondus, Scandalium, stateram, etc.Statuta Montis Regal. fol. 183 :
Item statutum est quod quælibet persona quæ mensuraverit ad falsam seu mancham mensuram, seu Scandalium, libram, etc.Ibid. fol. 276 :
Qui inquisitores non possint nec debeant capere aliquid ab aliqua persona, pro cognoscendis mensuris et Scandaglis, etc.Rursum fol. 284 :
Teneantur cuilibet emere volenti ad Scandaglium, ponderare ad Scandaglium ab una libra supra cujuscumque rei aptæ ponderari ad ipsum pondus.Vide Scandaillare.