« »
 
[]« 2 servitus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 454b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERVITUS2
2. SERVITUS, Ministerium, officium. Charta ann. 1229. tom. 1. Chartul. S. Vandreg. pag. 10 :
Ego Richardus Anglicus famulus dom. Abbatis et Conventus S. Vandregesili vendidi et concessi Rothaisiæ nepoti meæ et Eliæ Amiot sponso suo.... totam integre Servitutem meam quam habebam et tenebam a dom. Abbate et Conventu S. Vandregesili, quam dictam Servitutem pater meus et ego possedimus. Tali vero conditione quod ego dictus Richardus habebo et tenebo dictam Servitutem usque ad obitum meum, reddendo inde annuatim dictæ Rothaisiæ et dicto Eliæ sponso ejus vel heredibus suis duo quarteria bladi de redditu Augusti mei... pro saisina venditionis dictæ Servitutis.
Vide in Servitium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Servitus. Minister ipse. Epist. Alexandri III. PP. inter Conc. Hispan. tom. 3. pag. 382 :
Sub interminatione anathematis districtius inhibeatis, quod bestias tragini præscripti monasterii cum hominibus aut servitutibus suis nulla ratione invadant, nec aliquam eis injuriam vel molestiam audeant irrogare.
Vide Servitium.
Servitutes Exactoriæ et coactitiæ, Præstationes, vel operæ serviles, Corvées. Ordericus Vitalis lib. 6. pag. 604 :
Aliam nempe decimæ medietatem de eo Monachi Columbenses tali tenebant pacto, ut omnes Episcopales consuetudines, et omnes exactorias Servitutes persolverent pro illo.
Infra :
Homines de Parco omnino absolvit, ut nullam sibi coactitiam exhibeant Servitutem, nec eam nisi in generalem Principis Normanniæ expeditionem.
Non operæ serviles sunt, sed Præstationes, quæ ex jure vel usu exigi possunt[] et ad quarum solutionem quis potest cogi. Vide Servitus 4.