« »
 
[]« Vaulsura » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 257b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VAULSURA
VAULSURA, Fornix, concameratio, f. pro Voltura. Vide in Volutio. Vaulte etiam pro Voute, in Reg. 13. Corb. sign. Habacuc ad ann. 1516. fol. 295. v°. Comput. ann. 1492. ex Tabul. S. Petri Insul. :
Item custodi clerico aquæ benedictæ et duobus aliis qui pluribus vicibus mundaverunt chorum, quando dealbabantur Vausuræ dicti chori, de gratia speciali xx. sol.
Codex MS. ejusd. eccl. :
Anno 1484. Vaulsura, vel melius testudo campanilis cecidit.
Hinc Vautis, pro vouté, concameratus, in Vitis SS. MSS. ex Cod. 28. S. Vict. Paris.