« »
 
APPIA 1, APPIA 2.
[]« 1 appia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 328a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPIA1
1. APPIA, Æstiva, calens, temperata, in Glossis Isidori. Ita repono, pro cadens. Pithœus in Excerptis habet Candens, quod potest ferri. Gebhardus et Cerda emendant :
Aprica, Æstiva, calens temperata.
Grævius putat scripsisse Isidorum :
Aprica, temperata. Æstiva, calens,
et hæc duo loca fuisse confusa.
[]« 2 appia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 328a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/APPIA2
2. APPIA, εἶδος σϰεύους, Vasculum, apud Janum in Supplemento Antiquarii. Vide Applare.