«
2 cassare » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 204c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CASSARE2
2. CASSARE, Irritum reddere, Gallis
Casser, vox frequens in Edictis Principum.
Occurrit etiam in Vita S. Canuti Regis Obodritarum cap. 4. § 17. et apud alios Scriptores.
Papias :
Cassare, evacuare, privare, castrare, unde Cassabundus, instabilis,
dubitans, titubans.
Charta Offæ Merciorum Regis ann. 790. apud Felibianum
in Hist. Sandionysiana
pag.
xlii :
Evidentia rerum et experientia declarant
Cassabundam mortalium vitam, et innumeris cotidie calamitatibus constringi.
Vetus Glossar. Sangerman. MS. num. 501 :
Cassabundus, Titubans.
Gloss.
Isid. :
Cassatur, Castratur.
Glossæ Arabico-Lat. :
Cassabundus, dubitans, vel timens.
Glossar. Ælfrici :
Cassata
, forhrered, i. cassa,
abrogata.
Cassus, vacuus, inanis.
Glossar. Lat. Gr.
Cassum, ϰενόν, μάταιον, ἄϰυρον
.
Supplem. Antiquarii :
Casso, στερῶ, Privo.
Ita non semel in
Cod. Theod. unde nescio cur viri docti a
Charaxare deducant. Vide Murator. Antiquit. Ital. tom. 2. col.
1179.
P. Carpentier, 1766.
◊ Ital.
Cassare,
cancellare, annullare. Testam. Ms. ann. 1238. Raim. Bereng. comit. Prov. :
Si autem
posthumum masculum contingerit nos habere, illum generalem hæredem in totis comitatibus,
et juribus, et rebus nostris instituimus, Cassata institutione generali Beatricis in
dicta posthumi agnatione.
Inquisit. ann. 1268. ex Tabul. eccl. Massil. :
Quod statuta facta, tam in civitate superiori quam inferiori, contra libertates
episcopi et ecclesiæ, dom. episcopus Massiliensis debebat et poterat ea Cassare.
Adde Murator. tom. 12. Script. Ital. col. 1008. Stat. crimin. Saonæ pag. 113. etc.
P. Carpentier, 1766.
◊ Rumpere, Gall.
Briser. Acta S. Cassiani apud Fontan. in Antiq. Hortæ pag. 355 :
Idola
Cassavit, etc.