« »
 
INCANTARE 1, INCANTARE 2, INCANTARE 3, INCANTARE 4.
[]« 1 incantare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 318c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCANTARE1
1. INCANTARE, Præstigiis magicis illudere, Enchanter. Gloss. Gr. Lat. : Ἐπᾴδω, Incanto, præcanto. Carmina profana Incantare, apud Lamprid. in Juliano. Speculum Saxonicum lib. 2. art. 13. § 6 :
Si quis Christianus... apostataverit, vel venenum alicui ministraverit, aut Incantaverit, etc.
Incantatores. Anianus ad leg. 3. Cod. Th. de Malefic. (9, 16) :
Malefici vel Incantatores, vel immissores tempestatum.
Vita S. Præjecti :
Cum nullatenus a medicis vel Incantatoribus medelam consequi valuisset.
Incantatio. Fredegar. Epist. cap. 9 :
Mummolum factione Fredegundæ, cui reputabant filium suum per Incantationem interfecisse, jussit Rex suggillare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Incantatura, Eadem notione. Index vett. Canonum tom. 3. Concil. Hisp. pag. 7 :
De eo quod non liceat Sacerdotibus vel Clericis Incantaturas vel etiam contrarias ligaturas facere.
Incantamentum ad leniendum dolorem adhibere, apud Ammiam. lib. 16. ubi Lindenbrogins.
P. Carpentier, 1766.
Præstigiis, uti ad sanandum licet ex Stat. Mantuæ lib. 1. rubr. 83. ubi alioquin severe prohibentur :
Et per hoc statutum non includatur seu etiam afficiatur, qui vel quæ prædictas incantationes fecerit ad sanandum vel liberandum aliquem de aliqua infirmitate, et alio modo licito et a jure communi permisso.
[]« 2 incantare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 318c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCANTARE2
2. INCANTARE, Auctionari, sub hasta vendere, vel locare, Italis pariter Incantare, Far Incanti, vender all' Incanto, nostris Vendre à l'Encant. Vide Murat. Antiq. Ital. tom. 2. col. 1230. Statuta Veneta lib. 6. cap. 63 :
Antequam procedatur ad Incantandum aliquam proprietatem, etc.
Statuta Arelat. MSS. tit. 146 :
Castrum Auriculæ non Incantetur, sed Castellani constituantur, et communes habeant in dicto castro tres guachas et septem alios sufficientes cives Arelatis quorum duo sint peyraroni.
Statuta Massil. lib. 1. cap. 53 :
Statuimus similiter observandum etiam in eo, qui jus dicti ponderis tunc emerit, vel incantaverit, seu teneret.
Occurrit ibid. lib. 2. cap. 1. lib. 6. cap. 16. apud Ogerium Panem lib. 4. Annal. Genuens. ad ann. 1214. et Marchisium lib. 5. eorumd. Annal. ad ann. 1222. etc. In Charta ann. 1372. :
Incantator Gabellæ salis. Vendre à l'Enchantement,
in Assisiis Hierosol. MSS. cap. 134. Mettre à l'Encant, in Consuetud. Pictavensi art. 428. et Britannica art. [] 729. Vide Foros Beneharn. Rub. de forma de far Incant, et supra Encantare.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Inquantare, Eodem intellectu. Statuta Arelat. MSS. art. 156 :
Inquantatores Arelatis jurent... quod bene et fideliter vendant et Inquantant (sic) omnes res que sibi tradite fuerunt.
Occurrit rursus art. 190. et apud Salvaing. de Usu feud. pag. 44.
P. Carpentier, 1766.
Incanter, eodem sensu, in Lit. ann. 1474. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 324. col. 2.
P. Carpentier, 1766.
Incantor, Auctionans, nostris alias Enchanteur. Libert. Figiaci ann. 1318. tom. 7. Ordinat. reg. Franc. pag. 663. art. 13 :
Ipsique consules instituere poterunt corretarios,... et Incantores, quos et quot volunt et volent.
Charta ann. 1340. in Reg. 73. Chartoph. reg. ch. 148 :
Couratiers, crieurs de vins et Enchanteurs. Encanteur,
in Lit. ann. 1373. tom. 5. earumd. Ordinat. pag. 682. art. 12.
P. Carpentier, 1766.
Incantator, Licitator. Stat. datiar. Riper. cap. 5. fol. 14. r° :
Quilibet Incantator, emptor seu conductor, etc.
Rursum cap. 19. fol. 6. v°. :
Item quod dicto Incantatori et emptori dicti datii, etc.
Incantatores, in Charta ann. 1309. in 9. Regesto Philippi Pulcri Reg. Franc. ch. 88. ex Tabulario Regio :
Bajuli, Notarii, Servientes, Incantatores, Præcones, et alii Curiales dictarum villarum, etc.
Statuta Massil. lib. 6. cap. 16 :
De officio Incantatoris. Quoniam res mobiles quotidie per licitationem venduntur, et in ipsa licitatione, seu Incantu, multæ fraudes excogitantur... statuimus inviolabiliter observandum, quod nullus Incantator, etc.
Pluries occurrit ibi. Litteræ Johannis I. Regis Franc. ann. 1351. quibus creat Consules in castro de Gleola :
Item, quod Incantator publicus dicti castri valeat et debeat facere proclamationes. Inquantator,
in Statutis Arelat. MSS. art. 156. Huc spectant hæc Exodi cap. 36 :
Jussit ergo Moyses præconis voce Cantari, etc.
Accantatores, Vectigalium conductores, qui vulgo Firmarii. In Tabul. Tolosano Cameræ Comput. Paris. ann. 1239. fol. 87 :
Hæc est carta commemorationis de placito, quod habuerunt,... pro se et pro cæteris Accantatoribus eorum bonorum hujus urbis Tolosæ ac suburbii, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Incantum, Incantus, Inquantus, Auctio, hasta publica, Gall. Encant. Statuta Eccles. Cadurc. etc. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 731 :
Non permittant aliquatenus Sacerdotes in Ecclesiis, vel cimeteriis, choreas fieri, nec dici cantilenas profanas et sæculares, nec edicta, vel Incanta, ibidem induci (indici) per laicos, sive banna.
Passim occurrit Incantus in Statutis Massil. lib. 1. cap. 39. lib. 2. cap. 1. lib. 6. cap. 16. Charta ann. 1496 :
Per captionem, vendicionem et distractionem omnium et singulorum bonorum eorumdem, præsentium et futurorum, quorumcumque prædictorum, bannique, Inquantus et garnisionis duorum aut plurium servientium in bonis et domibus appositionem.
Bleyn. Instit. pag. 552 :
Subhastationes publicas Pragmatici Incantus vocare malunt, a voce forsitan præconis proclamantis licitationes... attollit enim vocem, ita ut eam per modum cantus emittere videatur. D. de Caseneuve
ab In quantum, Gall. Pour combien, Incantum deducit, et ad confirmationem sententiæ laudat Consuetudinem Britanniæ art. 728. ubi :
Ladite maison sera vendue et Inquantée entre lesdits heritiers.
Addit Menagius Arestum Parlamenti ann. 1413 :
Tellement que comme à l'Inquant[] se bailloient lesdites Prélatures.
Horum Scriptorum sententiæ suffragatur Testamentum Johannis de Talaru Card. et Archiep. Lugdun. in Maceriis Insulæ Barbaræ tom. 2. pag. 671 :
Vendatur ad Inquantum publice, et majus pretium offerenti tradatur. Vendantur ad Inquantum et extinctum candelæ,
in Litteris anni 1363. apud D. Secousse tom. 3. Ordinat. Reg. pag. 626.
P. Carpentier, 1766.
Incantatura, Officium Incantatoris, seu emolumentum ex incantationibus. Charta ann. 1342. in Reg. 74. Chartoph. reg. ch. 551 :
Bassam juridictionem loci Agrifolii... dominus noster rex tenebat et possidebat, cum... sergenteria, Incantatura, geolaria, etc.
P. Carpentier, 1766.
Incantus, Eodem significatu. Charta Phil. V. ann. 1319. in Reg. 59. Chartoph. reg. ch. 221 :
Habeant (consules S. Pauli in senescal. Tolos.) Incantum seu Institutionem præconis et incantatoris, cum emolumentis inde percipi consuetis. Jura incantus et cridæ,
in Ch. ann. 1332. ex Reg. Cam. Comput. Aquens. Incantum et bannum, in Lit. ann. 1368. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 286. art. 6.
[]« 3 incantare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 319b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCANTARE3
3. INCANTARE, Injungere, vehementer rogare. Limborch. Sent. Inquis. Tolos. pag. 140 :
Incantavit eum, quod non loqueretur alicui extraneo de eis.
Pag. 141 :
Incantavit eam, quod nulli revelaret.
Pag. 153 :
Incantabat eum, quod esset constans, quia ipse nihil dixerat contra eum.
Pag. 205 :
Illos de domo sua Incantavit, ne prædictum hæreticum revelarent.
Et pag. 222 :
Fuit similiter Incantatus, ne revelaret eos.
Eodem intellectu vocem Enchanter etiamnum usurpant quidam in inferiori Normannia.
P. Carpentier, 1766.
Monere, denuntiare. Inquisit. ann. 1268. ex schedis Pr. de Mazaugues :
Et dixit quod frater Raimundus Audefredus Incantabat illos de baillia, quod non acciperent cirogrillos ; quia præconisatio facta erat, quod nullus caperet cirogrillos sub pœna 60. solidorum.
Annal. Victor. MSS. ad ann. 1378. ubi de Romanis petentibus, ut nemo nisi Romanus aut Italicus in Papam deinde eligeretur :
Rogaverunt (cardinales) et requisierunt eos (Romanos) ut cessarent a requestis et verbis suis hujusmodi, quæ minas expresse sapiebant, et ex quibus etiam impressionem ipsis per eos fiendam vehementer suspicabantur, quam si facerent, eos ex tunc advisaverunt et Incantaverunt, quod si ejus aliquem eligerent, ipse non esset Papa, sed intrusus.
Bonifac. prior major. Cartus in Defens. Bened. XIII. cap. 98 :
Nec hoc est detrahere, sed Incantare, instruere, avisare.
[]« 4 incantare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 319b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INCANTARE4
4. INCANTARE, Cantare, legere. Parid. de Grassis Cærem. capell. Papal. MS. :
Quoniam hi decem et novem ordinarii (sermones) Incantati Evangelii currentis expositionem, et in Dei laudem aguntur, sacri vocantur.
Vide Forcellin.