« »
 
[]« 2 affaitare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 1, col. 123a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/AFFAITARE2
2. AFFAITARE, vox Italica, Ornare, excolere. Bareleta Serm. in fer. 5. hebd. Passion. :
Mulier ergo sibi quærit honorem.... in pulcritudine, Affaitando se excessivis ornamentis.
Hisp. Afeitar, eadem acceptione. Vide infra Affaytamenta. Nostris vero Affaiter, Affaitier et Afiertrer, est Aptare, comere, condire, quæ uno verbo Accommoder, nunc reddimus. Glossar. Gall. Lat. ex Cod. reg. 7684 : Affaitier, aptare. Affaitié, aptatus.
Un chariot couvert Afiertré et lembroissié de boys
, etc. in Lit. remiss. ann. 1412. ex Reg. 166. Chartoph. reg. ch. 296. Liber. rub. fol. magno urbis Abbavill. ubi de statutis tabernar. art. 5. :
Que nulz soit si hardis qui Affaiteche le vin, seur le vin perdre.
Lit. ann. 1331. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 676. art. 8 :
En espendant vins Affectiés, etc. Affetier,
Reparare, Gall. Raccommoder, in Stabilim. S. Ludov. cap. 108. tom. 1. earumd. Ordinat. pag. 199 :
Cil puet bien fere Affetier le moulin, etc.
Affetter et Affettier, Pannos præparare, in Lit. ann. 1388. tom. 7. Ordinat. pag. 216 :
Nuls draps de muezon.... ne devoient estre Affettées à molins foullours... mais devoient estre Affettiez au pié. Affuitier,
Construere, apud Villehard. paragr. 85 :
Li baron firent tote jor l'ost laboner et tote la nuit por le pont Affuitier. Ensi fu li ponz Afuitiez.
Ubi leg. forte Affaitier.
P. Carpentier, 1766.
Affaitié, pro Affabilis, Affable. Le Roman de Robert le Diable MS. :
L'emperere à sa fille vient,
Le senescal par la main tient ;
Fille, dist-il, soiés haitié,
Et courtoise, et bien Affaitié.
P. Carpentier, 1766.
Sed et Affaiter in re accipitraria usurpatur pro Cicurare, mansuescere, erudire,[] Gall. Apprivoiser. Vide Affait, et infra Affaytatus.