«
Cantharum » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 104c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/CANTHARUM
CANTHARUM,
Canthara,
Cantharus. Horum vocabulorum notiones omnes prodit
Papias :
Cantara, corbes, cuna vel cerostata, vasa Ecclesiastica. Cantarus, vas
quoddam cum ansis. Græcum est, ut quidam dicunt ; Butritus (Edit.
Butribus)
, dicitur tamen a cantando. Cantara, vas vinarium, vel animal.
Cantara, Camera domorum.
Brit. in Vocab. :
Cantarus, vas quoddam est, ad
aquam vel ad vinum portandum.
Sussan. in Vocab. :
Cantharus, Ornamentum
muliebre.
L. Henschel, 1840–1850.
◊ Virgil. Grammat. Epit. 8.
ap. Maium. Classicor. Auctor. vol. 5. pag. 137 :
Cantharus animal est ; Cantharum,
Camera, domus, domuncula, conclavium domus, domicilium, nidum avis, Diluvium, inundatio
inmoderata aquæ, diluvies, Sanctificatio, etc.
Cantharus, vel
Canthara, vel
Cantharum, Vas vinarium. Hesychius :
Κάνθαρος, ποτηρίου εἶδος.
Helgaudus in Roberto Rege Franc. :
Vas vinarium ex argento factum, quod Cantara dicitur, a suo quodam Clerico fuerit
furatum.
Eckeardus Junior de Casib. S. Galli cap. 1. pag. 46 :
In Cantaro
quodam, quo Salomon utebatur, gemmato gravissimi ponderis aureo. Canthari
et
Canthara non semel inter vasa Ecclesiastica reponuntur ab Anastasio in S. Hilaro
PP. in S. Simplicio, in S. Symmacho, in S. Hormisda, in Sergio, etc. pag. 29. 33. 34. 60.
135. etc.
Canthara Cerostrata,
Cerostata, Canthari seu disci cereis instructi, in quibus illi infixi,
candelabrorum vice. Anastasius in S. Silvestro PP. :
Canthara cerostrata 12. ærea
pens. singula libras tricenas.
Infra :
Canthara cyrostrata in gremio
basilicæ argentea 50. pens. singula libras 20.
Idem in Leone III :
Fecit
super ciborium de altari majori B.
Petro Apostolo Canthara majora 4. ex argento purissimo habentia in medio
cereos ex argento deauratos, etc.
Occurrit passim apud hunc Scriptorem pag. 21.
23. 25. etc. Vide
Pharacanthara
post
Pharus, ad lineam,
de
Lichnuchis.
Canthari, Aquarum receptacula, unde aquæ erumpunt, Ulpiano ; nostris
Bacins, qui in
mediis Ecclesiarum atriis, seu propylæis extrui solebant. Anastasius in S. Hilaro PP. :
Cantharum B. Petri cum quadriporticu marmoribus ornavit.
Infra :
Item sub gradus in atrio alium Cantharum foris in vulgo campi posuit, et ad usum
necessitatis humanæ fecit.
Paulin. Nat. 10 :
Cujus in exposito prælucens Cantharus exit.
Gesta Innocentii III. PP. pag. 144.
E pateres (f. crateres)
eos, quos
de Cantharo ante basilicam dicebantur extulisse vel confregisse, etc.
Vide
Descriptionem nostram sanctæ Sophiæ num. 22.
Cantarulus, Parvus cantharus. Ordericus lib. 9 :
Aquarum Cantarulos plenos a pleno
collo suspenderant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Cantrum. Richerius Senon. in Vita S. Deodati Nivern. inter Acta SS. Benedict. sæc. 3.
part. 2. pag. 476 :
Accepto vase vinario quod Cantrum vocatur, etc.
Testam. ann. 1367. ap. Guden. cod.
Diplom. tom. 3. pag. 475 :
Uno Cantro continente dimidium duale ac una flascula
ejusdem mensure.