« »
 
MINATOR 1, MINATOR 2, MINATOR 3.
[]« 1 minator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 392a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINATOR1
1. MINATOR, Fossor cunicularius, Gall. Mineur. Charta ann. 1220. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 93 :
Comes velit habere argentum quod provenit de dicta argenteria, et velit prius tradere denarios suos Minatoribus, debet illud habere præ omnibus aliis pro eodem foro, pro quo daretur aliis, et si alius Minator dimittit croterium suum in Minaria, illud D. Comiti remanet pro voluntate sua facienda.
Computus ann. 1348. ibid. tom. 2. pag. 583 :
Solvit pro expensis xx. Minatorum qui missi fuerunt in exercitu Miri-belli, etc. Minator Regis castrorum et fortaliciorum,
in Memorial. ann. 1364. Camer. Comput. Paris. f. 66. Vide Minare 3.
[]« 2 minator » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 392a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINATOR2
2. MINATOR. S. Eligius Noviom. Episc. Homil. 14 :
Qui erat scurra, id est, Minator : turpia sectans, et immunda loquens, corrigat seipsum, et desinat esse quod fuit : discat bonum loqui, qui potius vana et turpia loquendo, tam se, quam auditores suos maculabat.
Legendum videtur mimator, nisi hac voce intelligantur Ursorum circumductores, qui inter scurras et turpia joca sectantes recensentur apud Hincmarum. Vide in hac voce.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Haud scio an Minator S. Eligio non idem sit qui antiquis minax, vulgo aretalogus dicitur, placita videlicet loquens ad sui ostentationem et aliorum oblectationem ; quem inter scurras recenset Salmasius ad Vopiscum cap. 42.
[]« 3 minator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 392a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINATOR3
3. MINATOR, Ductor, qui minat, ducit. Charta Vicariæ Montispessul. ann. 1103 :
In unoquoque manso amasato de terra unam saumatam de lignis in Nativitate Domini per singulos annos,... et asinum unum cum Minatore ejus.