1. REGULUS, Filius Regis, ϒἱὸς βασιλέως, in Gloss. Gr. Lat. Glossæ MSS. : Regius puer, Regis filius, vel qui de Rege, vel a Rege derivatus. Atque ita forte sunt Reguli apud Ammianum lib. 18. quos Reges potentioribus Regibus obnoxios fuisse censet Henricus Valesius.

2. REGULUS, et Subregulus, sæpe occurrunt in Conciliis Anglo-Saxonicis, priore voce Comitem, altera Vicecomitem denotantibus. Tabul. Wigorn. Eccl. :

Ego Uthredus Deo donante Regulus Wicciorum concessi fratribus Deo servientibus in Monasterio Wigorniensi, licentia Offæ Regis Merciorum, Stoke, etc.

Scripta vero hæc donatio ann. 770. ita subscribitur :

Offa Rex Merciorum, Mildredus Wicciorum Episcopus, Uthredus Regulus, Aldredus Subregulus, fratres.

Et in Charta Offæ Regis ann. 786. subscribunt

Offa Rex, Uthredus Subregulus Wigorniæ civitatis

. Ex alia tamen Charta Subregulus videtur idem esse cum Comite :

Æthefred Rex Merciorum cum Comite Subregulo Huicciorum Osbere.

Flor. Wigorniensi ann. 1066.

Harialdus Godwini Ducis filius Subregulus

dicitur. Et in Charta Eadwin Regis Angl. de 5. Cassatis, datis Ecclesiæ Wigorniensi, subscribunt post Regem et Episcopos,

Ast Regulus, Eadgar Regulus, Morgant Regulus, Eadmund, Athelmund, Alheræ, Duces, etc.

In Charta Athelstani Regis in Monastico Anglic. tom. 3. pag. 130. subscribunt post Archiepiscopos, et ante Episcopos, Duces, et Ministros, tres Proceres cum Subregulorum appellatione. Regulos etiam Comitibus præponit Concil. Cassiliense in Hibernia ann. 1172. cap. 4 :

Nec Reguli, Comites, nec aliqui potentes viri Hiberniæ, nec eorum filii, etc.

His igitur locis Subreguli videntur, qui hodie Vicereges, vel certe potioris fuisse dignitatis quam Comites. Glossæ antiquæ MSS. : Regulus, secundus a Rege. Videntur autem Subreguli isti appellati lingua Saxonica halfkineg, id est Semireges. Vide Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 231. Seldenum de Titulis honor. pag. 603. et infra in Subregulus.

3. REGULUS, Serpens idem qui Plinio Basilicus. Basilisci, qui Latine Reguli, Luithprando lib. 1. Histor. cap. 5. ubi de variis serpentibus. Isidorus lib. 12. Orig. cap. 4 :

Reguli autem, sicut scorpiones, areantia quæque sectantur, et postquam ad aquas venerint, ibique aliquem momorderint, ὑδροφόϐους et lymphaticos faciunt. Sibilus idem est qui et Regulus ; sibilo enim occidit antequam mordeat vel exurat.

Passim occurrit in sacris Scripturis. Vide Avicenum cap. de Speciebus serpentum. Hierolexicon Macrorum fratrum et Lexicon Hofmann.

4. REGULUS, Talus lusorius. Talos suos Vulturios Regulosque vocabant antiqui, ut docet Cœlius Rhodog. lib. 20. cap. 27. quia pro numeris, seu punctis,

quibus tesseræ notantur, effigies animalium habebant, aut vulturum aut Regulorum

, ut habet Turnebus lib. 5. Advers. cap. 6. Vide Godwinum Anthol. Rom. lib. 2. sect. 3. cap. 13.

5. REGULUS, Ager, Gall. Canton. Charta ann. 1328. in Reg. 65. 2. Chartoph. reg. ch. 168 :

Tria quartaria vineæ sita in Regulo, qui dicitur Clopel...... Item tria arpenta vinearum sita in Regulo, qui dicitur le Meserel.

Vide Regulatus 3.