1. RIGA, Striga, sulcus terræ, ager sulcatus, nostris Roye, vel Raye de terre, vox formata forte a Rigor, de qua infra, id est, limes rectus, vel quicquid in rectum aratur. In Glossis MSS. Areola exponitur Riga hortorum. Ita porro videtur usurpare Concilium Duziacense I. part. 4. cap. 5 :

Nec unam Rigam de terra, nec ullum habebat mancipium proprium.

Vita S. Berthæ Abbat. Mart. num. 7 :

Cœpit terram fodere, et in modum sulci Rigam facere.

Et Charta Fulcoudi Abbatis S. Faronis Meldensis :

Anathematizavit cunctos, qui ex supradicta terra aliquam fraudem facere præsumerent, vel usque ad unam Rigam minuerent.

Edita est tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 9. et sæc. 4. Benedict. part. 1. pag. 659. unde Mabillonius in Onomastico ad calcem Rigam interpretatur Tributi genus a colono solvendum. Vide mox Riga 3. Charta Bartholomæi Laudunens. Episc. ann. 1117. Hist. Codiac. pag. 136 :

Unam carrucam terræ ad omnes Rigas donavit.

Iis in locis, in quibus quolibet triennio per annum requiescunt agri, solum integrum in tres portiones circiter æquales dividitur. In una frumentum hyemale seritur, in altera Martium, tertia requiescit. Has portiones Rigas appellat Bartholomæus loco citato, ut plerique nostrum Rayes etiamnum appellamus. Hac, ut puto, notione Codex MS. Irminonis Abb. Sangerman. fol. 45. verso col. 2 :

Arant dimidiam Rigam.

Vide Roya.

2. RIGA in vestibus, Linea, Gall. Raye. Concil. Florentin. part. 2. pag. 906. ult. edit. :

Cappa cœlestini coloris Rigis albis purpureisve per transversum.... variata.

Concil. Salzburgense ann. 1420. cap. 6 :

Pallia deferunt, joppulis manicas strictas, ut tunc moris est, multipliciter plicatas seu Rigatas, aut alias laicales habentibus.

Jacobus Cardinalis in Coronatione Bonifacii VIII. PP. tom. 4. SS. Maii pag. 469 :

Quod rubeis croceisque Rigis umbracula velent.

Inventarium Ecclesiæ Noviom. ann. 1419 :

Item, unum voletus sericus ad Rigas sericas diversorum colorum.

Et alio in loco :

Item, duæ aliæ curtinæ de stamine Rigatæ de rubeo, croceo et asureo.

Rursum alibi :

Item, una cappa de Cardinali de Limoges, operata auro et serico, Rigata diversis coloribus.

Concilium Trevirense ann. 1310. apud Martenium tom. 4. Anecdot. col. 240. et 241 :

Item, cum... in nostra civitate..... quamplures Presbyteri, Canonici et Clerici Rigatas et scacatas vestes gestantes.... venerabile signum clericale.... deferre præsumtuosa superbia vilipendunt.... sub pœna excommunicationis latæ sententiæ.... firmiter inhibemus, ne deinceps hujusmodi vestes Rigatas et scacatas.... de cetero deferre præsumant.

3. RIGA, pro Agrario, aut tributo ex agris, videtur usurpari a Marculfo lib. 2. form. 36 :

Ita ut ab hac de ipso jure hæreditario... in tuam revoces potestatem, et nullam functionem, aut reditus terræ, vel pascuarium... non debeatis, nisi tantum, si ita vult, Riga.

Vetus Formula apud Bignonium :

In ea ratione, ut Riga exinde in cultura dominica arare et recondere faciam.

Item :

In ea ratione, ut Riga et alios reditus terræ persolvam.

Præceptum Carolomanni filii Ludovici Balbi apud Mabillonium tom. 3. Annal. Benedict. pag. 686. col. 2 :

Cum vineis et terris omnibus ac mancipiis... necnon et cum aliis terris nostri fisci, ubi Rigas aut aliquam redhibitionem facere solent.

4. RIGA, Linea, fulcus literarum. Theutonibus, Rige, vel Reige, Series, ordo. Guibertus lib. 1. de Vita sua cap. 22. de fulmine :

Dextrorsum enim per arcum, cui percussa imago suberat, flamma lambens in cæmento arcus descendendo bifurcam nigredinis Rigam fecit.

Chronicon Windesemense lib. 1. cap. 27 :

Hanc professionis suæ formam manu propria in membrano pergameni conscriptam parvula cruce in ultima Riga consignatam... obtulerunt.

Adrianus de Veteri-busco de Rebus Leodiens. apud Martenium tom. 4. col. 1276 :

Tota vis Bullæ stat in quatuor vel quinque Rigis, ubi Papa suspendit interdictum et iterum ponit.

Statuta Placentiæ lib. 6. fol. 83. recto :

Et quod quælibet linea seu Riga habeat ad minus quinque ditiones.

Vide Ferrarium in Riga, et infra in Rigus.

5. RIGA, Rex. Epist. Ludov. II. imper. ad Basil. imper. Orient. ann. 871. tom. 7. Collect. Histor. Franc. pag. 576 :

Postremo scito quia qui Riga quemque appellat, quid dicat, nec ipse novit. Siquidem etiam si linguis omnibus, more Apostolorum, immo Angelorum loquaris, cujus linguæ sit Riga, vel cui dignitati sonus ille barbarus congruat, quod Riga dicitur, interpretari non poteris. Nihil enim est hoc, nisi forte ad idioma propriæ linguæ tractum, Riga, Regem significare monstraveris. Quod si ita est, quia non jam barbarum, sed Latinum est ; oportet ut, cum ad manus vestras pervenerit, in linguam vestram fideli translatione vertatur. Quod si factum fuerit, quid aliud nisi hoc nomine Basileus interpretabitur ?

Chron. Salern. pag. 524.

RIGHA, Linea, stria. Vide in Riga 4.