«
2 stagnum » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 575c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/STAGNUM2
2. STAGNUM, pro Stannum,
ϰασσίτερον. Gall.
Estain.
Gloss. Lat. MS. Reg. :
Stagnum, lacus, qui non effluit, vel genus metalli.
Gloss. Lat. Græc. :
Stagnum, ϰασσίτερον, λιμνη,
ύδροστάσιον. Slagnea, ϰασσιτερινά,
Glossar. Græco-Lat. :
Stagnum, ϰασσίτερον.
Stagnea, ϰασσιτερινά. Stagno, περιπεταλῶ.
Ubi
Stagnare, est
Stagno, sive stanno
inducere, nostris
Estamer.
Κασσιτερουργός,
Stagnator. Gervasius Dorobern. ann. 1182 :
In signum vero sectæ, vel
ordinis habitum, lineum habebant capucium, in quo B. Virginis imaginem parvulam plumbo
impressam vel Stagno in pectore gestabant.
Vide Cujacium lib. 11. Observ. cap.
1. Charta ann. 1197. inter Instrum. tom. 6. Gall.
Christ. novæ edit. col. 144 :
Carga de Stagno dabit iii. den.
Comput. ann. 1202. apud D.
Brussel de Usu feud. tom. 2. pag.
cliv :
Pro iie. lib. Stagni c. sol.
Charta ann.
1468. ex Tabul. S. Victoris Massil. :
Dom. Abbas patentibus litteris dat
facultatem aperiendi fodinas auri, argenti, cupri, Stagni et plombi, etc.
Statuta Massil. lib. 3. cap. 10 :
Ordinamus firmiter observandum quod Stagnum seu
merces stagni vendatur deinceps ad quintale Massiliæ.
Occurrit præterea in
Statutis Astens. Montis Regal. fol. 311. Riperiæ cap. 12. fol. 4. etc.
Stagnatus, nostris
Estamé, Stagno fuso perlitus. Gesta sub nomine Acacii :
Ut
si dicamus aliquid ceratum, aut picatum, aut Stagnatum, aut quolibet alio genere
coloratum.
Acta
Erchanberti Episc. tom. 1. Histor. Frising. pag. 126 :
Crucem unam deauratam, et
aliam crucem de Stagno paratam,... et alium calicem et patenam Stagnatas, etc.
Vide
Stanneatus.
L. Favre, 1883–1887.
◊
Pro 12. centenariis clavorum
Stagnatorum ad rationem 54. bol. pro quolibet
centenario.
(Libri censuales S. Petri, Romæ, an.
1464.)
Stagneus, pro Stanneus. Ricobaldi Ferrar. Histor.
Pontif. Rom. apud Murator. tom. 9. col. 150 :
Hic (Zeferinus)
constituit..... quod omnia vasa altaris essent vitrea vel
Stagnea.
Occurrit præterea passim apud Scribonium Largum cap.
230. 268. etc. Marcellum Empir. cap. 21. Alexandrum Iatrosoph. lib. 1. in Chron.
Trudonensi lib. 9. pag. 459. Rigordum ann. 1183. etc. V. Ferrarium in
Stagnare.
Stagnum, Isidoro dicitur, quod metallum secernit.
Stagni etymologia, inquit,
ἀποχωρίζων, id est separans dicitur et
secernens : mixta enim et adulterata inter se per ignem metalla dissociat, et
ab auro et argento æs plumbumque secernit.
Hinc
Stagnare, in ejusdem Glossis,
metalla secernere. Vide Vossii Etymolog. in
Stannum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Stagnator,
Stagni opifex. Liber niger Scaccarii pag. 360 :
Et Stagnatores ei
habere facias in ea libertate, quam habere debent et solent.
Placit. ann. 35. Edw. I. Devon. rot.
22. in Abbrev. Placit. pag. 259 :
Custos stagni venit et clamavit quod omnes
Stagnatores operantes in iisdem stagnatoriis, si in aliquo deliquerunt, quod non
debent respondere nisi coram custode, etc.