« »
 
REDDITUS 1, REDDITUS 2, REDITUS.
[]« 1 redditus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 067b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDDITUS1
1. REDDITUS, Monachus, Eremita, qui se in Monachum reddidit. Vulgo dicimus, qui s'est rendu Moine. Tabular. Celsinianense :
Notum.... quod ego Stephanus de Aiz sponte mea memet ipsum Reddidi Domino Deo, et S. Petro, et Monachis Celsinianensibus ad Monachum, nec non et omnem pecuniam meam, etc.
Tabularium Prioratus de Domina in Delphinatu ch. 190 :
Ego Rodulphus Miles appellatus de Tedesio Reddo meipsum Domino Deo et SS. Apostolis Petro et Paulo ad Monasterium de Domina : et quia scio obitum meum appropinquare, devote suscipio habitum S. Benedicti pro salute animæ meæ, donoque prædicto Monasterio duos mansos et dimidium, totum videlicet alodum meum, quem habeo in Episcopatu Belensi, etc. Laudaverunt hoc donum uxor sua Anna, et filii eorum, etc.
Philippus Mouskes in Hist. Franc. MS. :
Henris ses freres li tiers nés
Fu rendus Moines à Cluni,
Et puis fu il Abbé d'enki.
MS. de Eremita quodam :
A tant appela le Rendu.
Vita J. C. MS. :
Les faus Rendus, les faus abés,
Les faus Provoires ordenés.
Computum Stephani Fontani Argentarii Regis incip. a 25. Mart. 1350 :
Pour l'Ordonance de la reception de Madame Marguerite de France, fille dudit Seigneur, et de Madame Marie de Bourbon, fille de M. le Duc de Bourbon, lesquelles devoient estre en ce terme, et furent Rendues à Poissi.
In Computo seq. :
Baillé au Roy à Poissi le jour que sa fille fut Rendue.
Vide Histor. Ecclesiast. Abbatis-villæ pag. 380.
Sed proprie dicebantur Fratres Laici, seu seculares, qui abdicato seculo in Monasteria secedebant. Statuta Ordinis de Sempringham § de Secularibus Rendutis :
Seculares, qui se Reddiderint in domibus nostris, et omnem proprietatem reliquerint,... æqualem portionem habent, quemadmodum et alii nostri ordinis conversi. Super eos fratribus nulla potestas attribuitur, sed in labore æqualitas. Priori et Cellerario et Subcellario eorum obedientia assignetur, et cum dormierint [] in Domino, omnino eis officium exhibeatur sicut pro Canonico, pro arctiore vita, quam sibi elegerunt pro Christo.
Vide pag. 779. Statutum Philippi Regis Franc. ann. 1292. in Regesto Parlam. B. fol. 85. et apud Chopinum lib. 3. de Sacra Polit. tit. 5. num. 15 :
Ordinatum est, quod si Templarii, Hospitalarii, seu alii quicumque religiosi, ratione cujuscumque advocationis, doni, vel alterius cujuscumque emolumenti in fratrem seu Redditum suum aliquem seu aliquos receperint, et eum vel eos tanquam fratrem seu Redditum defendere et tueri voluerint, caveant gentes domini Regis.... ne aliquos tales privilegiis Templariorum et aliorum religiosorum quorumcumque gaudere, neque aliquos auctoritate dictorum privilegiorum vexari permittant, nisi dicti fratres se omnino Reddiderint, et deferant habitum eorumdem.
Adde Litteras Caroli V. Franc. Regis pro Monasterio S. Victoris Paris. ann. 1364. apud D. Secousse tom. 4. Ordinat. Reg. pag. 540. In Charta ann. 1282. in Hist. Monasterii S. Mariæ Suession. Gallica pag. 465. 466. Les Renduës, distinguntur a Dominabus, les Dames. Vide virum doctissimum Michaelem Germanum ejusdem Historiæ Scriptorem cap. 5.
In Statutis Ordin. Cartusiensis crebra est mentio ejusmodi Redditorum, qui et Laïci et Donati, et Præbendarii dicuntur, quorum ordo Conversorum ordine inferior est, adeo ut si Conversus deliquerit, in ordinem Redditorum, regradetur, part. 2. cap. 31. cap. 12. part. 3. cap. 32. § 9. Redditorum tamen in eo potior est conditio, quod inter eos possit esse unus Clericus, qui tamen in habitu Redditi non possit ultra Diaconatum promoveri, part. 2. cap. 25. § 3. part. 3. cap. 33. Adde Statuta ann. 1368. part. 3. cap. 1. et 2. et tertia Statuta cap. 11. Ita porro ii sese Monasterio donabant, ut in professione, quam edebant, hanc clausulam apponerent :
Quod si aliquo tempore unquam hinc aufugere, vel abire tentavero, liceat servis Dei qui hic fuerint, me plena sui juris auctoritate requirere, et coacte ac violenter in suum servitium revocare,
apud Guigonem in Consuetud. Cartusiens. cap. 74. et in Statut. antiq. 3. part. cap. 24. § 5. Vide Oblati 2. Donati, Recepta 4. et Receptus 3.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
In Monasterio Saletarum, ubi Monachi pariter et Moniales instituuntur ab Humberto I. Dalphino Viennensi ann. 1299. Redditi Sacerdotes erant aut ad Sacerdotium promovendi. Fundatio hujusce Monasterii tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 91 :
Quod in dicto Monasterio sint perpetuo et esse debeant ex tam Monachi quam Redditi Sacerdotes, vel parati ad Sacerdotium promoveri, et unus Vicarius de Ordine Cartusiensi et triginta Moniales ejusdem Ordinis. qui et quæ omni tempore Deo pro nobis et nostris serviant secundum statuta et instituta Ordinis supradicti.
Sed id peculiare fuit in hoc Parthenone, ubi pauciores erant Monachi vel Redditi, quos omnes pro Monialium utilitate Sacerdotes esse conveniebat.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Fuerunt etiam Redditi in hospitalibus seu publicis Valetudinariis, qui voce Gallica Rendus vocantur in Charta ann. 1357. tom. 3. Histor. Harcur. pag. 299 :
Fuerunt sepulta per quatuor Rendus Magdalenæ (Hospitalis) Rothomagensis corpora D. de Graville, de Maubué in tribus arcis, quales fieri solent pro mortuis. Renduti
vero dicuntur in Charta ann. 1335. apud Menesterium in Probat. Hist. Lugdun. pag. xxv. col. 1 :
Ægrotis [] et Rendutis et aliis sibi servientibus in dicta (Hospitalis) capella, etc.
Conventiones habitæ inter Johannem Dalphinum et Hospitale S. Johannis Jerosol. Visiliense ann. 1317. tom. 2. Histor. Dalphin. pag. 161. col. 1 :
Versa vice præfatus D. Dalphinus in recompensationem dict. bonorum, sibi ex causa permutationis traditorum per prædictos Procuratores, eisdem dedit domum de Levata sita juxta castrum de Aybeno in Graysivodano, exhoneratam a leprosis Rendutis et a quolibet alio onere, excepto onere debito Prioratui de Domena.
Ex quo posteriori loco patet leprosos etiam aliquando inter Hospitalium Rendutos numeratos fuisse : quod cum ipsis Hospitalibus oneri esset, ab hoc onere liberatur Hospitale Visiliense.
P. Carpentier, 1766.
Redditus, Famulus servitio perpetuo addictus. Lit. remiss. ann. 1379. in Reg. 114. Chartoph. reg. ch. 219 :
Guillaume Robelin donné et Rendu de nostre amé et féal cousin le conte de Sancerre, etc.
[]« 2 redditus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 068a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDDITUS2
2. REDDITUS, Proventus, Revenu. Vide Reditus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redditus Feudi. Vide Reddere feudum in Reddere, et Feudum reddibile in Feudum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redditus Synodi, in Charta ann. 1045. ex Archivo S. Victoris Massil. armar. Hispan. num. 91. Census Episcopo solvendus a Clericis, qui ad annuas ejus Synodos venire tenebantur. Vide infra Synodus.
[]« Reditus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 072c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDITUS1
REDITUS, vel Redditus, Proventus, fructus ex re aliqua. Jo. de Janua : Reditus dicitur, quia singulis annis redeat. Reditus, pensiones, quæ ex locatione rediguntur, improprie fructus omnes, Cujacio in Paratit. ad tit. D. de Usufructu. Fleta lib. 3. cap. 14 :
Reditus dicitur a redeundo quia retroit, et quotannis redit.
Spartianus in Adriano :
Laborabat præterea ut condita militaria diligenter agnosceret ; Reditus quoque provinciales diligenter explorans, ut si alicubi quippiam deesset, expleret.
Ubi scripti codd. Redditus interdum habent. Occurrit passim apud JC.
Reditus Duplicatus, in Fleta lib. 1. cap. 9. § 6 :
Deux années de revenu d'une terre.
Plenus Reditus, Census integer, nostris Pleine rente. Lex Vervini anni 1233. art. 2 :
Divisum est inter me et ipsos homines, quod unusquisque, qui ibi mansuram ceperit, infra annum et diem domum suam fecerit, plenum inde mihi Reditum reddere tenebitur.
Redditus, Eadem notione.
Redditus pecuniarius
, in vet. Inscript. 408. 1. 414. 2. Occurrit passim.
Redditus Assisus, Certus et immobilis census, qui domino solvitur ex prædiis liberis, unde et Liber appellatur, mobili et nativo contrarius : Anglis Practicis, Rent of assise, nostris vero Rente fonciere, cui opponitur Rente volage, in Consuetud. Senonensi, Altisiodorensi, Calvimontensi, etc. Will. Thorn. ann. 1283 :
Et de Redditu assiso et forinseco 8. libr. 10. sol.
Assisæ de Clarendum apud Hovedenum in Henrico II :
Balivi domini Regis respondeant ad Scaccarium tam de assiso Reditu, quam de omnibus perquisitionibus suis.
Hodie vero nativus reditus etiam sub assiso æstimatur : nec male, cum per tempus præscriptionis ita invaluit ut mutari nequeat, ut ait Spelmannus in voce Assisa.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Reditus Regum et Dominorum in quo consisterent sæculis 11. 12. et 13. fuse docet D. Brussel tom. 1. de Feudorum usu cap. 32. 33. et 34.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Reditus Salisad tertiam dimidiam [] sartaginem conceditur Novientensi Monasterio, apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1135. in Historia ejusd. Monasterii. Vide Salinaria.
Redditum Facere dicitur colonus, seu glebæ adscriptus, qui censum de capite debet. Lex Longobardorum lib. 2. tit. 18. § 3. Aistulph. 3. :
Ita sancimus, ut si quis Longobardus per chartam... res suas ordinaverit, et dixerit eas habere loca venerabilia, et familias, per quas res ipsæ excolantur, liberas esse dixerit, ut in ipsis religiosis locis Redditum faciant, secundum ipsius statutum, reddant omni tempore juxta domini sui perceptionem ipsi et filii eorum, et sint liberi de suis personis, sicut dominus eorum instituerit,..... nec a suis cespitibus removeantur, etc.