«
H » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 147a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/H
H.
littera numeralis, quæ 200. denotat. Unde versus :
H. quoque ducentos per se designat habendos.
seu, ut habet Ugutio :
Littera H. quondam bis centum notat, nec plura
quondam.
Eidem literæ, si recta linea superaddatur, 200. millia significat.
◊ H.
In superscriptione cantilenæ, et tantum in scriptura aspirat,
ita et in nota id ipsum habitat
. Notkerus Balbulus Opusc.
Quid singulæ literæ
significent in superscriptione cantilenæ
? Vide
A.
◊ H. Literam vocabulis propriis seu appellativis a Theutonibus non
sine mysterio præponi solitam, censent quidam : verbi gratia, in
HLudovicus, HLotarius,
HRabanus, et similibus ; aiuntque
Herrn, id est,
Dominum innuere,
quemadmodum Latini D. plerumque usurpant.
Herr autem, ut auctor est Walafridus
Strabo lib. de Rebus Eccl. cap. 7. ab
heros, seu potius
herus deducitur.
Consule Olaum Wormium in Monumentis Danicis lib. 5. pag. 440. V. infra
Hc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Nodum in scirpo
quærunt qui vocabulis propriis seu appellativis litteram
H non sine mysterio
præmissam volunt ; quisquis enim noverit Francos olim, quod et Græcis familiare fuit,
verba, quibus litteræ
l et
r præponuntur, forti aspiratione firmare et
roborare amavisse, ut eorum sonus esset vividior vegetiorque, rem manifestam habebit. Vide
hanc in rem Gloss. Schilteri litt.
H. Grimm. Grammat. German. tom. 1. pag. 195. edit.
2æ.
Neque vero si honoris causa nominibus Regum præmittebatur, in aliis, ut Dagoberti,
Sigeberti aliorumque, omitti debuit. Aliquando autem, ut apud Occitanos et Catalaunos
postponitur literis
l et
n non quo fortiter aspirentur, sed ut
l
pronuntietur velut duplex
ll Hispanorum in
Llamar ; n vero ut
ñ
eorumdem in
Saña. Quoniam de Hispanis occurrit mentio, non abs re erit monere ipsis
usitatissimum esse mutare
f in
h ut a nobis pluribus ad literam
F est
observatum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Quemadmodum vero
perperam in MSS. codicibus non raro additur eadem hæc littera : ita non rectius sæpe
omittitur
; utriusque exemplum accipe. Testamentum in cortice scriptum
ann. circ. 690. et a Felibiano in Hist. S. Dionysii pag.
x. vulgatum :
Et possedendum relinco, et hoc dum advixero, Husufructuaria condicione, et absque
præjudicio sanctarum basilecarum tenire et domenare dibeant... Et quiquid exinde ipse
Abbas qui tunc temporis ibidem fuerit pro Hutiletatibus memoratarum basilecarum
decriverit faciendi, etc.
Charta Chlodovei III. ann. 691. apud eumdem Felibian.
pag.
xi :
Sin autem non potuerit quod lex de tali causa edocit Oc inde
susteniat, unde et talis præceptiones eis ex hoc fieri et accipere jussimus.
Et
hæc quidem sufficiant, rem quippe notam loquor ; alias varietates sua sponte animadvertet
studiosus lector.