CARITAS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 171b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS01

1. CARITAS, Agape Christianorum, convivium quo amici, vel etiam pauperes excipiuntur. Gregorius M. lib. 12. Epist. 6 :

Adjicientes etiam ita illum tenacem existere, ut domum ejus amicus ad Caritatem nunquam introeat.

Capitula Theodori Archiepiscopi Cantuar. cap. 10 :

In his supradictis diebus faciat Caritatem, cum cæteris Christianis, id est, utatur eodem cibo et potu, etc.

Vita S. Adalberti Episcopi Pragensis n. 17 :

Nobilis quædam femina Monasterium hoc causa orationis ingreditur, et cum Caritatem ibi facere jussa foret, jam septem annis panem se non gustasse profitetur, etc.

Hinc in vulgari loquendi apud nos formula, Caritas accipitur pro Eleemosyna, Donner la charité. Vita S. Idæ Comitissæ Bononiensis n. 8 :

Factum est autem cum pauper ab illa, nulli negante Caritatem, eleemosynam accepisset in manibus, etc.

Vide Caritas 3.

P. Carpentier, 1766.

◊ Pro Eleemosyna usurpatur in Testam. ann. 1300. ex Tabul. Flamar. :

Quatuor Caritates fiant pro salute animæ meæ in locis infrascriptis, etc.

Lit. remiss. ann. 1355. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 383 :

Comme par le maire de la ville de Mort et par ses députez une Charité, appellée la Charité de l'oublée, ait esté acoustumée estre donnée chascun an en ladite ville de Mort le jour de la feste de l'invention sainte-Croix, c'est assavoir à chascun poure qui y vient, deux denrées de pain ; et lidiz pains doie estre beneiz par le curé de l'église ou son chappellain, avant qu'il soit donnez.

Quia vero Caritatis symbolum est, quod vice corollarii præter pretium in emptionibus conceditur, sæpiusque absumitur bibendo in benevolentiæ signum, Charité, nostris dictum est, quod alias Le vin du marché appellatur, uti jam monuit Cangius in Caritas 3. Lit. remiss. ann. 1368. in Reg. 99. ch. 108 :

Lesquelx marchandanz de loage d'une maison, ordonnerent que la Charité dudit marché seroit beue et despensée en l'ostel du suppliant.

Aliæ ann. 1417. in Reg. 170. ch. 12 :

Après ce que icellui escuier, qui avoit acheté un cheval du seigneur de Bruyelle,... eurent disné ensemble et beu la Carité ou vin de la vendue dudit cheval en la ville de Tournai, etc.

CARITARIA 2. CARITAS © École des chartes.

« 2 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 171c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS02

2. CARITAS. Caritatis vocabulo in Monasteriis, ut scribit Doubletus lib. 1. Hist. Sandion. cap. 59. intelliguntur prædia, et bona omnia, quæ a fidelibus Christianis in eleemosynam, gratuito et caritative identidem collata sunt, seu ob anniversaria, seu alia pietatis officia in Ecclesiis et Monasteriis exsolvenda : et Monachus qui isti bonorum generi in Monasterio Sandionysiano, ac eorum administrationi præfectus erat, Magister Caritatum, ut illius munus, Officium Caritatum, nuncupatur :

Maistre des Charitez de S. Denys en France,

ut est in Charta ann. 1282. in Tabul. S. Maglorii fol. 90. Vide Librum Libertatum Ecclesiæ Gallicanæ tom. 2. pag. 264.

◊ Hæc etsi non prorsus falsa, non tamen omni ex parte vera sunt : Caritatem enim nomine in Monasteriis, non tam ipsæ benefactorum eleemosynæ intelliguntur, quam epulæ solennes et extraordinariæ, quas ii, vel anniversariorum suorum, vel statis et designatis aliis diebus, præsertim festis solennioribus, a Monachis fieri præceperunt, quo et beneficiorum et rerum concessarum memoria altius Monachorum animis hæreret. Qui quidem ritus antiquissimus est, ut ex Stephano Eddio, qui vixit ann. 700. colligimus in Vita S. Wilfridi cap. 61 :

Omni die pro eo Missam singularem celebrare, et omni hebdomada quintam feriam, in qua obiit, quasi dominicam, in epulis venerari, et anniversaria die obitus sui universas decimarum partes de armentis et de gregibus pauperibus populi sui dividere omnibus diebus vitæ suæ constituit, etc.

Vetus notitia ann. 862. in Synodo Pistensi exarata, apud eumdem Doubletum lib. 3 :

Caritates etiam in anniversariis Regum et Abbatum de cellario Abbatis juxta solitum accommodentur.

Caroli Crassi Imp. Commemoratio apud Augienses :

Tunc inter nos disposuimus, ut singulis annis uno die a prænominata curte in commune cunctis fratribus cum omni abundantia plenum servitium pro anima Imperatoris perficeretur, et eodem die pro illius amore in refectorio plena Caritate hilares atque gaudentes efficerentur.

Charta Lamberti Camerarii Fuldensis apud Browerum :

Hujus rei gratia pro recordatione animæ illius singulis annis statui Caritatem fratribus de præfato prædio exhiberi, ut eo libentius annuam recordationem illius agant, quanto pro salute animæ ipsius, et requie, Caritatis oblata percipiunt.

Charta Caroli Calvi ann. 32. pro Monasterio S. Germani Paris. :

Caritates etiam in eisdem festivitatibus ex antiquo more iis ipsis a parte Abbatis dentur.

Paulus in Vita S. Hilari Abbat. Geleat. n. 8 :

Erexit eum et duxit ad speluncam suam, et oratione facta, fecerunt Caritatem.

Ephemerides Monasterii S. Galli :

12. Decemb. Thomæ Apostoli. Do. Abbas faciat duas Caritates per duas dies sequentes : unam cum piscibus... et caseo et vino, aliam sine vino.

Tabularium Abbatiæ Conchensis in Ruthenis Ch. 233 :

Post obitum vero meum si filius meus Bego me supervixerit, omnibus diebus vitæ suæ per singulos annos tres Caritates ad ipsos Monachos persolvat.

Caritativæ Comestiones, in Charta ann. 1259. apud Ughellum tom. 2. pag. 405 :

Item largior et concedo et confirmo vobis vestrisque successoribus in perpetuum tres Caritativas Comestiones quas habere consuevistis in anno, scilicet in Nativitate Domini, in Paschate Resurrectionis, et in festo B. Joannis Baptistæ.

In Charta Lucii II. PP. apud eumdem pag. 516. et in alia Gelasii PP. ann. 1118. tom. 1. pag. 876. dicuntur Caritativa ciborum beneficia. Caritativa receptio, in Charta ann. 1214. ibid. pag. 649. Caritativa refectio, in Tabul. Prioratus S. Petri de Paredo fol. 7. Ita Dilectio accipitur in veteribus Formulis Pithœi cap. 108. in MS. :

In ea ratione ut vos vel ipsi Presbyteri, qui ipsa Ecclesia custodire videntur, annis singulis ad Missa Sancti, quæ est in mense illo, Dilectione nobis et pasto soniare debeat, una cum homines tantos, una die et nocte pascere faciat, etc.

His autem Caritatis et Dilectionis vocabulis designarunt nostri Christianorum ἀγαπάς : quæ quidem vox idem sonat quod caritas, dilectio. Ita tamen extraordinaria illa convivia vel refectiones peragebantur,

ut solennes dies non tam ciborum abundantia, quam spiritus exultatione celebrarentur

, ut ait S. Hieronymus Epist. 19.

1. CARITAS 3. CARITAS © École des chartes.

« 3 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 172a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS03

3. CARITAS, dicta etiam quævis extraordinaria refectio, maxime illa quæ fiebat extra prandium et cœnam, in Monasteriis. Statuta Hospitalis S. Juliani, in Additam. ad Matth. Paris pag. 163 :

Quilibet habebit in dicto festo partem virilem de duobus quarteriis frumenti puri et mundi, quæ Magna Caritas nuncupatur.

Udalricus lib. 1. Consuet. Cluniac. cap. 13 :

De collatione surgunt ad Caritatem, et de vino quod tunc propinatur, nullus omnino præsumit abstinere, ut non aliquantaliter gustet.

Eadem habent veteres Consuetudines Floriacensis Cœnobii apud Joannem a Bosco cap. 1. et 2. ubi Caritas vini, appellatur. Apud Bernardum Mon. Consuet. Cluniac. MSS. cap. 76 :

Conversorum ac juvenum est proprie propinare omnem Caritatem de potu quæ fit in refectorio.

Tabularium Burguliense :

Canonici B. Hilarii debent duas Caritates reddere, unam post vigiliam, alteram post Missam.

Vetus Martyrolog. apud Hemereum in Aug. Viromand. :

Pauperes Ecclesiæ debent habere de uno quoque pastu 3. denarios,... et de unaquaque Caritate unum lotum vini.

Describitur apud eumdem Hemereum ann. 947. sacramentum, quod Decanus Sanquintiniensis præstat, cum dignitatem auspicatur in Capitulo, in quo præses præ cæteris hæc ab illo exigit :

Solvetis Senescallo Ecclesiæ pastus, postmeridies, et Caritates.

Charta Caroli Calvi pro Monasterio S. Germani Parisiensis :

Karitates etiam in eisdem festivitatibus ex antiquo more his ipsis a parte Abbatis dentur.

Vita S. Goaris cap. 5 :

Fili, fac nobis lætum diem de abundantia nostra, ut isti Legati D. Archiepiscopi faciant nobis Caritatem, quia in itinere sunt.

Adde caput 6. Wandalbertus in Mirac. ejusd. Sancti cap. 15 :

Asuerus rogat uti ad B. Goarem exire, et in cella ejus Caritatem (ut verbo usitato loquar) facere debeat.

Ratbertus de Casibus Sancti Galli cap. 11 :

Abbates cum fratribus eo die mensæ aderant, de communi et privatis collectæ fiunt, et habundam Caritatem faciunt.

Beda de Remediis peccator. cap. 7 :

In his supradictis diebus faciat Caritatem cum cæteris Christianis, id est, utatur eodem potu et cibo quo illi.

Aliud Pœnitentiale MS. :

In his prædictis diebus faciat Karitatem sicut sui compares Clerici sive laici.

Adde Ordericum Vitalem lib. 6. pag. 617. Willelmum Gemetic. lib. 3. cap. 7. etc. Vide Consolatio. :

La proierent les Moignes de prendre Charité.

◊ Hinc forte usitata loquendi formula apud nos, Donner la Charité aux pauvres, pro eleemosynam pauperibus largiri. De ejusmodi porro caritatibus intelligendum Concilium Augustodun. ann. 670 :

Si Monachus, aut fustibus verberetur, aut a communione, et missa et Caritate annos tres suspendatur.

Ut et quod habet Gregorius M. lib. 12. Epist. 6 :

Adjicientes etiam ita illum tenacem existere, ut domum ejus amicus ad Caritatem nunquam introeat. Caritatem in refectorium portare,

apud Joann. Abrinc. de Offic. Eccl. pag. 44. Atque inde patet Caritatem in Consuetudine urbis Insulensis art. 50. accipi debere pro eo quod vulgo appellamus le Vin du marché. Vide Caritas 1. Hinc etiam

Caritas dicta mensura vini, quæ præbebatur Monacho in ejusmodi refectionibus extraordinariis. Hist. Abbendonensis Cœnobii in Angl. tom. 1. Monastici Anglic. pag. 104 :

Constituit itaque cifum quendam magnum, flasconem et dimidium, scilicet duas Caritates, et eo amplius in se continentem, quem cifum antiqui Bollam Athelwodi vocabant.

Charta 1292 :

Pitanciarius ministret inde... cuilibet de Conventu unam Caritatem integram boni vini, et unum ferculum boni piscis, etc.

Caritas pura, id est, de vino puro. Cod. MS. Consuetud. Festorum Monasterii Solemniac. :

Translatio S. Eligii, in Vigilia Caritatem puram. Charitas de vino puro,

non semel ibidem occurrit. Caritatis poculum, in Vita B. Edmundi Cantuar. Archiep. apud Martenium tom 3. Anecd. col. 1889 :

Die S. Gregorii Papæ, Papa Gregorius Prætatos quoque quotquot in Curia aderant, invitavit ad Caritatis poculum. Et euntibus singulis, solus ipse quasi admonitus per Spiritum et contra consilium quorumdam de suis, non perrexit ad locum, quo cæteri convenerant ad bibendum.

Hic non est sermo de Monachis.

Caritas Sabbati in Chronico Gemblac. pag. 534 :

Mensuram vini per singulos quatuor dies hebdomadis cum Caritate Sabbati.

P. Carpentier, 1766.

Caritas, dicta etiam exigua refectio, quam ex jure vel ex consuetudine ecclesia, ad quam processio dirigebatur, clero exhibebat. Cærem. vet. eccl. Carnot. :

Ad istam processionem non fit prostratio nec datur Caritas.

Infra :

Tunc oferatur Caritas clero, et in reditu dicatur letania.

◊ Cum autem ad ejusmodi caritates et extraordinarios pastus destinati essent reditus quorumdam prædiorum, ut hinc liquet, Monachus cui harum subministrandarum incumbebat provincia, eorumdem etiam redituum et ipsorum prædiorum curam gerebat. Certe in plerisque Monasteriis id præsertim muneris ad Cellerarium spectavit, ut videre est in Monastico Anglicano tom. 1. pag. 137. 149. Consuetudines Eoveshamensis Cœnobii in Anglia :

Debent etiam habere de Celerario singulis diebus Sabbati Caritatem ad Collationem pro Mandato.... Debent etiam habere Caritatem de Cellario ad prandium singulis diebus Octabarum principalium festivitatum, etc.

Hinc :

P. Carpentier, 1766.

Caritas Mortuorum, Nostris vulgo Fabrique, in Testam. Aelidis de Cotois domicellæ ex Tabul. B. M. de Pratea diœc. Bitur. :

Item lego Caritati mortuorum unam minam siliginis, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Caritarius, Monachus qui harumce caritatum prædiorumque ad eas pertinentium curam habebat. Chronicon Centulense lib. 6. cap. 8. ann. 1260 :

Vendiderunt Caritario et Conventui Ecclesiæ S. Richarii septemdecim jornalia terræ cum dimidio.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Caritaria, ibidem ad annum 1278. Officium Caritarii.

Ratam habeo eleemosynam, quam Johannes frater meus, Capellanus Ecclesiæ S. Benedicti.... Caritariæ S. Richarii fecit de omnibus censibus, etc

.

2. CARITAS 4. CARITAS © École des chartes.

« 4 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 172c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS04

4. CARITAS. Quod gratis conceditur, non vero ex debito, vel consuetudine : quemadmodum Caritativa subsidia dicuntur diœcesana Episcopi vectigalia, quæ honestius accipi, quam peti possunt, et non tam extorquentur, quam ultro et gratuito offeruntur ut auctor est Ren. Chopinus lib. 2. de Sacra polit. tit. 7. § 11. Charta vetus apud Ægidium Bry in Hist. Comit. Perticensium lib. 3. pag. 103 :

Similiter et de Ecclesia S. Martini... in qua requirebat sanguinem et infracturam : diffinitum est, ut in ea præter censum, id est, libram piperis, et libram thuris nihil haberet, et hoc pro Caritate, non pro consuetudine.

Charta Gaufredi II. Comitis Andegav. in Tabul. S. Mauri ad Ligerim :

Suum pasnaticum recipientes non tam consuetudinis, sed gratia Caritatis, etc.

Monasticum Anglic. tom. 1. pag. 242 :

Turkil tenebat de Abbate, et Caritatem inde reddebat, marcum videlicet auri unoquoque anno.

Charta Roberti Episc. Lingon. pro Roberto Abb. Molism. ann. 1101. inter Instr. tom. 4. novæ Gall. Christ. col. 151 :

Eandem percipere partem vestrum est in Caritatibus, quæ vestro fuerint Sacerdoti quomodocumque et a parrochiano suo fiant.

Vide Caritas 7.

3. CARITAS 5. CARITAS © École des chartes.

« 5 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 172c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS05

5. CARITAS interdum dicitur quod vice recognitionis donatoribus dabatur : sic porro nuncupatum, ne donatio non gratuita, sed venditio aut permutatio videretur. Ordericus Vital. lib. 5 :

Ipse super altare donationem posuit, et inde pro recognitione tunc unciam auri ex Caritate Monachorum recepit.

Infra :

Hanc itaque concessionem... super altare portavit, ac postmodum ex Caritate Monachorum quinque marcos argenti et optimum cornipedem recepit.

Tabular. S. Dionysii de Capella Diœces. Bitur. Charta 103 :

Et pro hac re Prior Radulphus dedit Heliæ pro Caritate de beneficio S. Dionysii 20. sol. Salviniacensis monetæ consilio fratrum suorum.

Charta ann. 1089 :

Ob hanc vero talem ejus donationem duo paria pellium de cuniculis data sunt ei a fratribus sub specie Caritatis.

Tabularium Monasterii S. Andreæ Viennensis :

Et accepimus de ipsis Monachis loco Caritatis, ego Beraldus et frater meus 20. sol. cum beneficio S. Andreæ.

Tabularium Absiense fol. 177 :

Pro quo idem Abbas dedit ei 40. solidos de Caritate, etc.

Adde fol. 189. 190. Vide Hugonem Flaviniacens. in Chron. pag. 245. Chron. Andrense pag. 270. 394. 403. 408. 483. 527. Beslium pag. 524. Ordericum Vital. pag. 590. 591. 596. 605. etc.

4. CARITAS 6. CARITAS © École des chartes.

« 6 caritas » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 172c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS06

6. CARITAS, Publicum, ni fallor, valetudinarium, Gall. Hôtel-Dieu, hopital. Testamentum Abbonis Canonici Autissiod. ann. 1190 :

Sed sciendum quod ista domus debet annuatim duos solidos in crastino omnium Sanctorum ad Caritatem de Monte Autrico.

P. Carpentier, 1766.

◊ Nota est ea acceptione vox Charité Lugduni et Parisiis, neque aliter accipiendum videtur quod ex Charta communiæ legitur, in Caritas 9.

« 8 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS08

8. CARITAS, Benedictio. Ditmarus lib. 7. pag. 93 :

Cum autem pridie quam ille vir justus obierit, venirem, ad eum non accessi, sed in posterum distuli diem, et tunc is sine mea Caritate mortuus est.

« 9 caritas » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS09

9. CARITAS. Charta communiæ Tornacensis ann. 1187 :

Caritatem B. Christophori, et calidos furnos, et excubias debent custodire quinque homines legitimi, etc.

« 10 caritas » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS10

10. CARITAS, Oblatio, quæ inter missarum solemnia fit a fidelibus, idem quod Offerenda. Vide in hac voce. Charta Manas. episc. Aurel. ann. 1168. ex Chartul. Miciac. :

Duas partes habetis... in omnibus oblationibus, quocumque modo fiant, tam pro vivis quam pro mortuis, exceptis nummis de dominica die, qui Charitas appellantur.

« 11 caritas » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS11

11. CARITAS, Idem quod Procuratio, qua scilicet hospitio et conviviis excipiuntur episcopi ecclesias suas visitantes, quæ haud infrequenter in pecuniariam summam convertebatur. Charta ann. 1265. ex Chartul. episc. Carnot. :

Voluit etiam et concessit in perpetuum quod nec ipse nec successores sui ampliorem summam ab eis, nomine Caritatis seu procurationis, exigere valeant, nec priores dictorum locorum, vel alius loco ipsorum ad præstationem amplioris summæ, nomine Caritatis seu procurationis, ab ipso episcopo seu successoribus suis possint compelli.

Vide infra Carritium.

« 12 caritas » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS12

12. CARITAS, Sacrum sodalitium, idem quod Confratria, Gall. Confrairie. Charta Phil. Pulc. ann. 1312. in Reg. 48. Chartoph. reg. ch. 126 :

Ex parte mulierum pœnitentium, wlgariter vocatarum Repenties, de Dolentio, nobis fuit humiliter supplicatum, quod eisdem concedere dignaremur, ut quosdam redditus minutos dudum quibusdam Caritatibus seu confratriis, quæ in dicta villa fiebant, debitos,... tenere possent.

Infra :

Caritas S. Jacobi, Caritas S. Egidii, etc.

Pactum inter abbat. et habitat. Anianæ ann. 1332. in Reg. 69. ch. 175 :

Item, quod dicti tres proceres... plenam habeant potestatem eligendi tres bonos et sufficientes homines pro recolligenda quoad dictum annum, et levanda et distribuenda Karitate ascensionis Domini, et alios tres pro Karitate B. Mariæ.

« 13 caritas » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CARITAS13

13. CARITAS, Festum, nundinæ, quæ cum conviviis celebrari solent, nostris Charité. Lit. remiss. ann. 1397. in Reg. 152. Chartoph. reg. ch. 53 :

L'exposant demanda à sa femme combien d'argent elle avoit de son vin et autres denrées, qui estoient à l'ostel le Dimenche jour précédant dudit jour de Lundi, que la feste de la ville dudit lieu de Lam, que l'en nomme la Charité des blés, avoit esté.

Aliæ ejusd. ann. ibid. ch. 218 :

Comme les paroissiens de la paroisse de Bailleule-Pin et des autres paroisses voisines ou bailliage de Chartres, aient acoustumé faire très grant feste et eulx esbatre chascun an le Dymenche devant la Penthecoste, laquelle feste est appellée la Charité à l'ablel, et à ycelle feste aient acoustumé venir et mener joie et esbatement les jeunes hommes et filles à marier, etc.

P. Carpentier, 1766.

Candela de Caritate. Vide supra in Candela 1.

Caritas Animarum. Vide Selegeret.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Caritatis Charta. Vide Charta.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Caritatis Domus, ea, si bene conjecto, dicitur, in qua tum pecuniæ, tum etiam aliæ res mobiles ad communem

Ecclesiæ usum expendendæ servabantur. Statuta Ecclesiæ Barchinon. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 624 :

Quoniam attestante pragmatica sanctione, naturale vitium est, negligi quod communiter possidetur, necnon quod propter importunitatem petentium de communi domus Caritatis nostræ Ecclesiæ, quod erat in omnibus usibus Ecclesiæ expendendum, ut ei experientia docuit, pluries extitit privatorum de Capitulo vel extra usibus deputatum : Ideo nos Frater Ferrarius Episcopus Barchinonensis, et ejusdem sedis Canonici Capitulum generale celebrantes, pensantes rem publicam, seu communem ex modico studio magnam et ex magna minimam effici, divisione indebita, incuria, seu neglecta, deliberatione solerti præhabita, pro bono statu et augmento nostræ præfatæ Ecclesiæ provide duximus statuendum, quod de bonis reditus, proventus fructibus, sive pensionibus Domus Caritatis nostræ Ecclesiæ, præsentibus et futuris, nulli deinceps mutuetur, vel aliter assignetur directe vel indirecte, etiam sub pignore, vel alio quocumque colore quæsito, pro causa vel commodo singulari, sed tantum, ut et debet, in negotiis ad quæ sunt deputata communibus expendantur, ac quod Caritativus tum computum reddet, reliquum confestim restituat : et ut præsens Ordinatio ampliori gaudeat firmitate, etc.

Ibid. col. 616 :

Statuimus et perpetuo ordinamus, quod si speretur verisimiliter ante horam Missæ, ut propter defectum alicujus Canonici præsentis sive absentis, cadere debeat dicta (major) Missa ; tunc Procurator Domus Caritatis unam canonicam portionem, seu valorem ipsius in sacristia certioratus ponere teneatur ; quæ Canonico evangelium seu Epistolam loco defficientis dicenti omnimodo tribuatur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Caritatis, vel Domus Caritatis Procurator, non semel ibidem legitur pro eo qui Præfectus erat huic domui, rerumque Ecclesiæ communium curam habebat.

« Charitas » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 289c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CHARITAS

CHARITAS, Charitativum, etc. Vide Caritas, etc.